Gemma Cattero/Scòla 'd montagna

Artorn

Scòla 'd montagna

(Valgravi ëd Condove)

Valgravi, e pròpi aranda d’un torent na scòla
spërdua là ‘nt ij bòsch an mes ai pra, da sola:
j’ante chërpà, col sò cancel rusnent…
che pen-a!
Passand më smija ‘d cheuje sò lament,
lo sento volé për l’ària, scòla dël passà!
M’arcòrdo:
col tachëtté an sla stra dij socolét an corsa,
l’arson ëd vos ësclin-e dle masnà ch’a rivo,
faciòte bianche e rosse con doj euj ch’a parlo,
spònte dë ‘d sà e dë dlà come d’oslin tra j’erbo:
cartela a spale, come ‘n sach alpin ch’a pèisa
e ant un-a man un cit bochèt ëd fior sërvaje.
Un grop ëd ca perèj ‘d laserte al sol:
Valgravi.
Adess a-i è pì gnun ch’a veul sté sì van via…
A veulo andé a sërchè fortun-a al pian
a scapo…
Fortun-a ‘nvece a l’era cola pas ch’as treuva
an mes ai bòsch e a costi bej pra verd e ant l’aria,
ant l’eva ch’a ven giù da le sorgiss, polida,
ant le faciòte rosse lì, d’jë scolé, Valgravi,
ch’as na rivavo lì, tuti content co’ij sòco…