Gemma Cattero/Ël senté dij Franch

Artorn

Ël senté dij Franch

Mach la Dòira, ij ròch e ij brich ardì
peulo conté la stòria ’d nòstra val
l’han vistje ij Franch sla sima e ant ij combal
fërmesse a bèive a l’eva ’d nòsti rì...

Arson-o ancora ij pass ant le bruere
an sël senté dël temp e dël passà:
arbomb d’arnèis ëd guèra, tuti armà,
as sento ancor tra ij bòsch vos forestere…

Figure ardìe, possà da n’ideal
ëd conquista o forse mach difèisa,
chi lo sà mai se peui l’avìo pretèisa
ëd fé man bassa opure sëmné ’d mal?

A l’era col ël temp ëd le conquiste…
e gnun l’avìa an ment ëd semné ’d pas,
adess son d’àutri temp e nen për cas
se as cambia pa ideal son còse triste.

Chi a veul rampié për fesse ’n pò ’d bon sangh
a peul fé tapa al Crest, ant la Borgà,
e peui monté, monté, l’é tut marcà,
e andé a sërché ’l famos «Senté dij Franch» !