Franco Antonel/Ij doi binej

Ij doi binej

A-i era na mama gravia ’d doi binej ch ’a dovìo nasse da lì a pòch, andrinta ’d chila ’j doi a së tnisìo companìa ciaramland l’un con l’àutr. Un a disìa: «Ma ti ’t jë chërde ant na vita dòp ël part?» L’àutr a l’avìa rësponduje: «Për fòrsa, a dev ess-je cheicòsa dòp. A peul esse che nojàutri i soma sì pròpi për preparesse a lòn ch’a vnirà pì tard» Ël prim a l’avìa rësponduje: «Mach ëd bale! A-i é nen ëd vita dòp ël part. Che tipo ’d vita ch’a sarìa cola-lì?» «Mi i lo sai nen, ma ’d sicur a-i sarà pì ’d luce che adess. Miraco i podroma marcé con nòstre gambe e mangé con nòstra boca. Magara i l’avroma dj’àutri sens che adess i podoma gnanca inmaginé.» «Sòn-sì a l’é impossibil. E mangé con nòstra boca? Ma fame nen rije! Ël cordon ëd l’amburil a l’é tut lòn dont i l’oma da manca… e peui a l’é tròp curt. Na vita diversa a l’é fòra ’d question.» L’àutr a insistìa: «Beh, mi i chërdo che là fòra a-i sia cheicòs, miraco divers da lòn ch’a-i é ambelessì. Për mi i l’avroma pì nen da manca dë sto tubo.» Ël prim a l’avìa fortì: «Tute bale, se për dabon a-i fussa n’àutra vita dòp, përchè gnun a l’é mai tornà da là a contenlo? Ël part a l’é la fin ëd la vita e dòp a peul ess-je gnente d’àutr che scurità, silensi e dësmentia. Ël part an portërà da gnun-e part.» «Boh, mi i lo sai nen, ma ’d sicur i troveroma na mama e chila an soagnërà da bin.» «Na mama? Ma ti ’t jë chërde për dabon a sta mama? Sòn-sì am fà pròpi rije. Se a-i fussa sta mama, adess andoa ch’a l’é?» «Chila a l’é sì d’antorn. I na soma circondà, nojàutri i soma pròpi andrinta ’d chila. A l’é për chila ch’i vivoma. Sensa ’d chila cost mond a podrìa nen esiste.» «Beh, ti dì pura lòn ch’it veule, për mi, dal moment ch’i peuss nen vëdd-la, a l’é pì che lògich che chila a esista nen.» Alora scotme bin: «Pì che na vòlta, a l’é capitame dë sté ciuto e ’d concentreme vreman da bin. Beh, i l’hai përcepì ciàira soa presensa e, mentre ch’am carëssava la testa, am cantava cheicòsa sotvos da là fòra.”