Franco Antonel/A l'é mòrt un cardiòlogh bin nomà
A l'é mòrt un cardiòlogh bin nomà
[modifiché]Al funeral ij sò colega ’d travaj a-j pòrto, arcordand soa amicissia, un gròss cussin ëd reuse rosse ch’a l’ha la forma dël cheur. Tuti a l’han le lerme a j’euj e a son comòss për sto gest d’afet, mach na madamin as ten, as ten, ma peui a na peul pì nen e as buta a rije coma na mata. Na soa amisa, ch’a l’é davzin a chila, a-j da na cita gomià e a-j dis: «Dai, fà nen parèj, i soma ’n cesa ’nt ël bel mes ëd na sirimònia seria e a l’é nen bel butesse a rije.» Chila a chita sùbit ëd rije e a-j fà sotvos: «Scusme, scusme, ma a l’era passame për la ment còsa ch’a sarìa capità se a meuire a fussa stàit sò amis, ël professor Giuspin.» L’amisa a la varda con la coa ’d l’euj, peui a-j ciama: «Pòvr òm e përchè?» «Përchè Giuspin a fà ’l ginecòlogh»