Franco Antonel/Ël gat

Artorn

---

Ël gat

«Prònto, polissìa? I deve mandé, ma sùbit, quaidun, përchè a l’é intrà ’n gat andrinta a mia ca.» «Eh... Coma ch’a dis? A l’é intrà ’n gat a ca soa?» «Sì, sì, un gat, i seve nen còsa ch’a l’é ’n gat? A l’é intrà ’nt ëca e adess a ven vers ëd mi!» «A dev ëscuseme, ma i capisso nen... forse a vorìa dì ’n làder...» «Nò, bòja fàuss, nò! Un gat, miaaaooo, miaaaooo, un gat!» «Ma... còsa ch’a farìa mai ’d tant pericolos un gat ch’a ven vers ëd chiel?» «Ma coma còsa ch’a veul feme! A veul masseme... e vojàutri i sareve tuti colpévoj!» «Ma... chi a l’é ch’a parla?» «I son Loreto, ël papagal, giutemeeeeeee!!!»