Fabrizio Pignatelli/La Toa vignòta

La Toa vignòta...

An fond a col prajòt a martingala
a-i nass na stra solinga e bin curà
ch’a pòrta, chi a l’ha pija dla cavala
al vigne trapiantà sle bussonà

Tra tute cole file 'd vërdaram
e tute cole piante 'd pruss ramì
a-i era cheta cheta an mes ai ram
la Toa vignòta pien-a 'd “dodanrì”

Al temp dij gròss travaj të smijave 'l vent
tra sorfo, slòire, sape a farfojé
la front bagnà 'd sudor fin-a al tramont
E peui magara un bòt a sgarzolé...

M’arcòrdo cole flin-e dla tempesta…
Dle vòlte a l’ha sgiaflate la vignòta
A l’era come dete 'd bòte an testa
Vardé sti brombo con la rapa rota

Col di che peui la vigna l’era nèira
ëd vëndëmior, ch’a fosonavo l’uva…
It ringrassiave 'l Dé për cola caria
Con mi “bociòt ëd prima” ch’a frignava

Ma tut sossì l’é tèra dij ricòrd
Ancheuj, la Toa vignòta a-i é pa-pì…
Am frisa fòrt ël cheur, giumaj l’é tard
Im sento ancora un cit, pensand a Ti…

Fabrizio Pignatelli

Glossari

prajòt a martingala = praticello stretto e lungo
pija dla cavala = prendere il sentiero trasversale ed in punta al colle
dodanrì = Doux d’Henry, nobile e rara vite, coltivata nel pinerolese
bociòt ëd prima = bambino di sette anni...

A l’é na viarà 'd blëssa, cost còti arcòrd ëd la “vignòta 'd Cantalùa”. Andova che Papà a l’ha artrovà për tanto temp, le pì bele sodisfassion campagnin-e...

(tratto da: Ànima Piemontèisa... e cheur campagnin, Alzani, Pinerolo, 2000)