Fabrizio Pignatelli/Ij parfum ëd le veje drogherie

Ij parfum ëd le veje drogherie

Quand che ij “Botegon d’ancheuj” a j’ero ‘ncora ‘nt ël mond ëd la lun-a

Se ‘s trovoma longh a un-a dle mila spërfonde taragne dij mila Supermërcà spatarà për da-si e për da-dlà dle nòste sitadin-e i soma tuti anvërtojà (pa-gnun da gavé) da na virolenta passion d’ampinì sùbit e con lògiche motobin baravantan-e, col caretin ëd fer cromà ch’a vira ansema a noi. Caté e stracaté ‘d tut, ëd batarìe ‘d pastrognache colorà da tranfié e ‘d brodaje dosse da fé anrabié jë stòmi orfantà. As vëddo ‘d caretin pien come dle carà ‘d fen e dle longhe file ‘d sërpenton a le postassion për paghé. Paghé, fé ‘d coe d’aspërtut, seufre përchè la bëdra pien-a a biàula e peui angrassé come ‘d crin; paròle d’ordin dël secol ch’a fà Doimila.

A son ëspërdusse ij valor ëd la serenità mangiòira, dla dëscuvërtura dij bon gust da gatié con deuit ant le boteghe e dël bon-aptit tranquil e ‘d qualità. Come d’ancant, quand che i parlo dë ste bacioflade d’ancheuj an ven-o an ment le ancreuse meison-boteghe ‘d na vòta, pòvre ‘d sostansa ma sgnore ‘d vita-vera e sensa batarìe për la testa. Coste boteghe d’antan a vnìo arsonà da tuti come Drogherìe, argropà a col nòm përchè a vendìo ‘dcò dle dròghe (visadì ij ciò ‘d garòfo, la canela, la noss-moscà,‘l pèiver e ij cafè) dovrà an cusin-a.

Lòn ch’am lassa un longh e spërfond arcòrd ëd coj pòst a son j’odor ancreus e sparfumant ch’a mitonavo an tuta la ciaborna dë ste meison. Sti pòst as presentavo su-për-giù parèj: fòra dla pòrta a-i era squasi sempe un gròss tupin con j’ëstocafiss e, un pòch pì da-dlà, le anciove sota sal con ël botalòt ëd le ulive an salamoja. Tacà dla pòrta a gropavo le tendin-e a bindej, tute ‘d plastica sfaragià për ten-e lontan le mosche.

E peui it vintrave ‘nt ël local. Sùbit, it sentìe j’ësparfum motobin pì fòrt ch’at busticavo ‘l nass, fin-a fete sbiàulé chèiche stërnuv, ma pòch apres it jë fasìe l’abitùdin. A drita e a gàucia dél bancon a fasìo bela mostra ij sach bianch e bleu con ij faseuj dla regin-a, coj bianch, ij cisi pér fé le mnestrin-e, ij pòis-sèch e ‘l ris. A portà ‘d man dël droghé a-i era peui tut él rest, sucher, cafè, dròghe, euli d’uliva, galëtte, cicolata an pover, pasta d’anciove, castagne sëcche, canamìa, noss e ninsòle, tupin ëd vèder pien ëd pastìlie (capej da prèive, ciòchëtte a la menta, argalìssia nèira e ‘d bòsch, cìcles merican) argal ëd le masnà. It trovave peui ‘dcò le bagianade quotidian-e come ‘l bindel ciapamosche, le tòle con ël flit, le nate për ël vin, ij savon ëd marsìlia e le candele da buté ‘nt jë stabi dle vache. Ij cafè e ‘l sucher a vnìo ‘mpachëttà con na carta sirà e bleuva, ciamà pròpi carta da sucher. La gent pàsia e ‘d bon-imor ‘nmentre ch’as fasìa na bon-a e franca ciaciarada a catava cole doe batarìe ch’a l’ avìa franch damanca, sensa gnente ‘d pì.

Ël droghé, calm e con deuit at preparava la spèisa; che bej temp le drogherìe d’antan!

Alegher!

Glossari

flit = insetticida
bëdra = pancia
taragne (corridoi)

(tratto da: Il Piccolo, mensile del pinerolese, 2000)