Elisa Pacotto Stoisa/Tramont

Artorn

---

Tramont

Setà sola lassù lontan dal mond,
antorn a mi, montagne maestose,
anluminà dal sol ch'a stà për meuire.

Ant l'ora dël tramont, la pì soasìa,
im sento 'l cheur an pas e vzin a Dé
davanti a sto spetacol anciarmant!

Se slongo un dil - më smija 'd toché 'l cel
tant a l'é davzin con soe nuanse reusa:
l'é tut silensi, pas e poesìa.

Mentre na candia nìvola s'avzin-a
mare marmòta arciama ij marmotin,
an cola pas, mila ciosion d'osej.

Ancora un pò e gna pugnà dë stèile
s'anvischeran lassù come 'd lumin
e le montagne as vestiran d'argent.