Dumini Badalin/Stòrie 'd Turin

Stòrie 'd Turin

L’àutra sèira, na sposa calabrèisa
a l’é calà dal quart pian fin-a ’nt la stra,
ma nen parèj ëd quand ch’a va a fé la spèisa
passand për jë scalin,
a l’é calà da n’alògg dël quart pian
a l’andaré
passand da fòra e spërciassand ij brass
e a l’é andasse a fërmé
sël marciapé
come s’a fussa un baronèt dë strass.
Portà a le Mulinëtte,
a l’ambulansa
a l’han chërdù tuti ëd porté là ’n cadàver,
ma quand a l’é trovasse ant una stansa
l’ha durbì j’euj e bogiand bin ij làver,
a l’ha sùbit mostrà d’esse ’n santor
disend che l’òm,
ëdcò chiel ëd giù da là
gelos e fiss d’esse crasà ant l’onor :
a l’avìa daje l’andi an mes ëd la stra
mandandla dal pogieul
për vendichesse
e peui
quand l’han portajlo lì dacant
l’ha confessà d’avèj sercà ’d massesse
stofia dë stragiché con un drogant.
Son ij sòlit ëscruss dij mandarin
ch’as leso an sij giornaj,
soma faità,
a-i na j’é tuti ij di ant la crònaca ’d Turin,
ma ancheuj a-i é da sté bele ambajà
lese ch’a peulo mnì giù dal quart pian
bate sle lòse e peui fé na ciancià.
Che rassa ’d grotolù sti maraman,
i voroma gavessje d’ant ëca.
Dòp d’un travaj parèj, cari sitadin,
soma noi ch’i dovoma aussé le sòle
për gavesse lor-sì dai chitarin.
A meno ’d feje andé ansima a la Mòle
e peui speré che ’l sàut a vada bin.