Dumini Badalin/Për ti

Artorn

Për ti

Scot-mi 'n moment: dovjssa mnij 'n dì,
in ëd coj dì seren dla fin dl'istà
ch'j'han ël tramont ëd feu dvan ai solì
e 't sentijssi l'arcòrd dël temp passà

sareti 'l cheur con gnun-i remission,
't ciamrèiva për piasì, na vòta tant,
ëd lassé perdi 'd dimi l'orassion
beicand ël mé ritrat 'me fijssa 'n sant,

ma da za ch'te stralassi 'd travajé,
deslijti 'l fassolèt da 'n sij cavèj,
solijti l'ëscossà e 'n so senté
ch'ël men-a su 'nt ël vi dël nòstr varèj,

anviarti pàsia sot al ras dël so,
'me t'èissi da fé festa na giornà
e vati serché l'ombra 'd col bel ro,
avanda dòp sapà, pij in pò 'd fià.

Anlora t'hei capì: sensa travaj,
gnun arnèis ant ël man, fati 'sa stra.
Peu, sot al ro, j'arcòrd ch'ot lasso mai,
bittji fòra për mi. Mi sareu là.