Dumini Badalin/Orassion paisan-a

Orassion paisan-a

Oh Nosgnor! Me l’é longa sa Neut Santa!
O l’é torna Natal in’atra vira,
Natal ant la mé ca, ’nt sa stala fërgia,
sensa cristian e bes-ci, sensa lum

e tut o stà livrand an sla mé tèra.
Ij solch son veuid e con pu gnun-i smens,
son filongheri zerbi ’d vataron…
Ij filagn dël solì meuro smentià…

An mach mi viv anco’, për arcordé.
Pura, Nosgnor, seu nen a diTi ’l ben
e cred-mi, j’heu provà, ma l’orassion
om paro van-i, pirché son paròli

ch’om veno da la ment pu che dal cheur
e s’o j’heu ditje ’d gòj an tanti vià,
oT jë dirèiva sensa divossion,
angossaji d’argrét e da la pau

ch’o peusso nen ruvé fin-a da Ti,
mentr o j’heu tant ëbzògn ëd femi senti,
për ch’oT torni ’nt sa stala, coma al temp
ch’o l’era viva ’d gent e cada ’d bes-ci.

L’é passaji na vita da coj agn.
Adess ant la mé stala o-i ven pu gnun
e dman, dëlcò la ca la sarà veuida.
Ël fieu ch’o j’é a Turin, o l’ha ciamami

për ch’andèissa da lor a fé Natal.
Ël vava mnimi a pié, ma j’heu dit nò.
Om sent pròpi pu nen ëd fé s’aviagi,
për andemi a saré tra quatr miraji

e peu sté là, setà për tut o di
e semp an sogission, dvan a mé nòra.
L’é na dòna ’d sità, pa nen da diji,
ma costimaja diferent dal nòstri.

Ti T’am comprendi e vogh-Ti: s’o descor
sensa gnun Pàter Nòstr e gnun Vi Adòro,
l’é pròpri për spiegheTi la mé pen-a.
E peu ’m sent pu divòt con ël paròli

gavaji dal mé cheur, formaji da mi,
paròli da paisan, paròli nòstri
e ’m par che pròpi ’n mach ant sa minera
o peuss anco’ speré ’nt la Tò pietà.

O l’é nen për dëscuti ’l Tò vorèj,
ma fin-a che l’Anin l’é staja viva,
ël fieu l’ëmniva squasi tuti ’l festi,
con la so dòna, con ij mat e ’n ca,

almen al festi, o j’era torna ij bròj
e ’l cianciadi ’d na vira ’ntorn a l’erca.
Mòrtjë l’Anin, o l’é mni ’d pu da rar
e ’dess, pirché son pu nen vari ’n piòta,

ël veul bitemi ’nt in ritir, an Ast.
Quand ël ven an sël brich l’ha semp ëspressa
e ’s ferma ’n mach për dimi ch’o son vegg,
pu nen bon a fé nen, ch’o l’é tut zerb

e che se ’l veul bitemi belilà,
l’é për femi sté mej… Ma mi veuj nen.
Mi dev saré j’euj qui, ’nsuma sa tèra,
pirché j’heu ’n débit con la tèra, mi…

In débit ëd travaj, in débit gròss…
Lassa nen che ’l mé fieu me strusa via…
Nosgnor: ëscotmi… Avanda ’T sij Nosgnor…
Lo seu che d’issa grassia son nen degn…

Lo seu che con ël fieu j’heu sbalià tut…
Lo seu, Nosgnor… Ot lo confess… Ël fieu,
si!… l’é scapà për mi… Quan om ciamava
’d caté dj’atrass modern, për travajé

pu da cristian e ’m diva ch’l’era temp
ëd fé rendi la tèra con n’atr deuit,
mi, da gnorant, j’heu semp ëspondì nò
e s’o podiva, na catava dl’atra,

e j’heu ’n mach daji tant da travajé,
con gnun sodesfassion e gnun arlass…
Mi j’heu spossalo a pié ’n ghignon la tèra
e për mi l’é scapà… Lo seu… për mi…

Ma ’dess o l’é nen giust ch’om bita là…
O l’é ’n castigh tròp gròss e mi, ’l castigh
son za piamlo, Nosgnor… Oh s’o son piamlo…
J’heu travajà na vita e son con nen…

Ot ciam an mach ëd meuri… beli dlonch…
Ma ’d meuri ’nt ël mé lecc… Nosgnor, son vegg.
Pijmi Ti pruma ’d chiel… Scotmi Nosgnor…
Nosgnor përdonmi… Gavmi nen la grassia…

Bandonmi nen Nosgnor… Bandonmi nen…