Dumini Badalin/A tuti 'l ginòti dël Monfrà
A tuti 'l ginòti dël Monfrà
[modifiché]Ëd tucc ij nòm ëd dòna dij nostr brich,
tra coj ch’os costimava ’d dé na vòta,
o-i na j’é in gentil, bomben antich
e che për mi l’é ’l pu grassios: Ginòta.
O l’é ’n nòm ch’om fà gòj a përnonsielo
e peu pirché l’é stà ’l bel nòm ’d mè mari,
ël vòti ch’om ven ben ëd massionelo,
o m’arciama da ’n ment mimòrii cari,
ëd quand j’era ’n matèt baravantan
e filongheri ’d vi quatavo ’l rivi...
ëd quand o l’era dur a fé ’l paisan,
ma ’s podiva mnì vegg con veuja ’d vivi.
Për mi l’é ’n nòm polid, ch’o sà d’alsìa,
ch’ot sòrt da ’n boca cad parèj dël fià,
o l’é ’l nòm ëd Teresa an poesìa.
Ma dëlcò mè mari là ’n sla stra,
ch’om ven ancontra ’nt l’ora dël tramont
con l’erba dij lapin den l’ëscossà.
L’é la sò man posaja ’n sla mè front.
La sò vos ch’om brajava da masnà.
Is nòm os dà pu nen da dòp la guèra,
ma ’s les anco’ dël vòti ’n sij tilèt,
quand na Ginòta straca dla mè tèra,
la va ’nt ël simiteri ’d Calianét.