Dario Pasero/It anciarme

It anciarme

It anciarme l’assél ëd la mëssòira
dla veja nacia seuri dla sombrura
dl’acsan ëd la toa vos ch’as fà reveusa
’nt un cant ansem d’amor e d’aventura.

It anciarme l’ëspi dl’ëspiam ch’a-i vansa
apress ëd nòst trassé a la garabìa
’nt ël geugh ch’a-i resta pa pì gnun talon,
e ’s preuva mach ’d fé mecia co’l dëstin.

’T anciarme ’l fil ch’a brusa la candèila
ch’a mës-cia ’nsem ël gorgh e la memòria,
dovrand n’aslin ch’a fà s-ciuplì l’arcòrd,
nòst decroteur d’un giass ch’a sà ’d vaiven.

It anciarme l’abim ëd la dësmentia
anvërtojà ’n cochèt ëd na canson
cantà ’n s’un palch arsis ëd vos gorëgne
campà a l’asar mascheugn ch’a dësbla ij seugn.

It anciarme la nav ch’a passa e a vanta
’n s’un mar anté ij vansoj a nijo a randa
ëd n’ìsola ch’a dësvëlrà sò anciarm
ant l’ùltim ësvantaj ëd nòst drapò.

1999