Costantino Nigra/Donna Lombarda

Da Wikisource.

Artorn


Donna Lombarda[modifiché]

Il primo canto che compare nella raccolta è “Donna Lombarda”. Il Nigra afferma che la canzone deriva da un fatto storico avvenuto nel 573. Alboino, primo re longobardo, dopo aver ucciso Cunimondo re dei Gepidi, sposò la figlia Rosmunda e la fece bere nel teschio del padre. Ma a Verona re Alboino fu ucciso dallo scudiero Peredeo a seguito di una congiura organizzata da Elmichi e da Rosmunda, che poi lo sposerà. Non riuscendo ad impossessarsi del regno, Elmichi fuggì, per il timore di essere a sua volta ucciso, portando con sé Rosmunda e tutto il tesoro dei Longobardi. Fu aiutato da Longino, prefetto di Ravenna, ma giunti in questa città, il ravennate convinse Rosmunda ad uccidere Elmichi e a sposarlo. Lei acconsentì, bramosa di divenire signora di Ravenna: offrì una coppa con una bevanda avvelenata a Elmichi che bevve, ma accortosi del veleno, obbligò Rosmunda a bere il resto, così perirono entrambi.

– Amejme mi, dòna Lombarda, amejme mi, amejme mi.
– Òh come mai veule che fassa, che j’eu ‘1 marì, che j’eu ‘1 marì?
– Vòstro marì, dòna Lombarda, felo murì, felo murì.
– Òh come mai veule che fassa, felo murì, felo murì?
– Mi ‘v mostrerò d’una manera ‘d felo murì, ‘d felo murì.
Ant ël giardin daré la casa, a-i é un serpentin, a-i é un serpentin.
Pieje la testa e peui pisteila, pisteila bin, pisteila bin;
E peui buteila ant ël vin nèiro, deje da bèi, deje da bèi;
Che ‘1 vòss marì ven da la cassa, con tanta sèj, con tanta sèj.
– Dèime dël vin, dòna Lombarda, j’eu tanta sèj, j’eu tanta sèj.
Còs j’éive fàit, dòna Lombarda? L’è antorbidì, l’è antorbidì.
– Ël vent marin de l’àutra sèira l’ha antorbidì, l‘ha antorbidì.
– Bèivilo ti, dòna Lombarda, bèivilo ti, bèivilo t’i.
– Òh come mai veule che fassa, che j’eu nin sèj, che j’eu nin sèj?
– L’è për la ponta de la mia speja ‘t lo beverei, ‘t lo beverei.
La prima gossa ch’a n’ha bèivune, dòna Lombarda cambia color.
La sconda gossa ch’a n’ha bèivune, dòna Lombarda ciama ‘1 consor (confessore).
La tersa gossa ch’a n’ha bèivune, dòna Lombarda ciama ‘1 sotror.