Cesare Filippi/Parolasse

Artorn

Parolasse

Scotme mi: da quand ch’it nasse
niente a val contra ’l foton,
pì ’d quatr bele parolasse
ch’at dëscario tò magon.

Quand che tut a va ’d travers:
fomna, sòld, salute, afé,
e ti it sente tant arvers
da vorèj mach pì rusé,

lass-te nen monté la flin-a
an fasend ël finimond,
dòvra mach quàich parolin-a
për sfoghete fin-a al fond.

It l’has da serne fin ch’it veule
për trové lòn ch’at va bin:
se tò fot l’é cit, it peule
comensé con: «Sacocin!».

Ma se peui col dindonato,
at fà arbeuje le buele,
dòvra: «Cribio!» o «Pòrconato!»
o ’d paròle ancor pì bele.

«Sacorato» a peul andé
se ij boton at fan giré,
ma ’dcò: «Crindon-a!» a l’é adat
se ’l destin scarta Bagat.

«Sachërdisna!» a va dovrà
pròpi quand che mal a va.
Ma se ’l diav at pija a càuss
daje adòss con ëd: «Bòja fàuss!».

Për le masche dël rancògn
d’«Iss-ci porcon-a!» a-i é bzògn,
se a-i é ’d crussi ch’at cimento
tira fòra: «Giuramento!».

Gnente peui paga ’l piasì
ëd podèj fé tòst svanì
un ghignon rivà quacc... quacc...
dëstacand un bel: «Contacc!».

Ten da ment che però al mond
lòn ch’a sfòga fin-a al fond
(se la rabia a l’é franch tròpa)
l’é podèj crijé un bel: «S-ciòpa!».

Sì che peui passà la rabia,
(ch’a l’é un dij pes fardej)
an surtend da cola gabia

it sentrass, sens’àutr, sté mej.
Për spantié le nivolasse
a-i va franch le parolasse.