Carlin Porta/Vers ël doman
Vers ël doman[modifiché]
Për ël senté arbest ëd la montagna
i lasso le pianà bon ben dasiante,
schërzinand, ël giass, d’amblé am compagna
e pass dòp pass, j’ore a ven-o pesante.
A l’é la stra, che minca ’n fià as fà dura,
ma tut o nen a ciama ’d nen demòrde
për andé sù ant la tranquila pastura
dont as gòd la pas d’un bin ch’as arcòrda.
La gioventù, con sò soris am chita
e am fà babòja travers a j’ante
d’un temp, che tut somà a më smon ’na vita
tuta da gòde ant le nuanse cite,
sensa ansun-a blaga, ma bin mossante
e sesìe, si ’d matan-e… ma drite.