Vòl ëd parpajòle

Dòp sissè d’ani sensa andé
a traversé la gòrgia
afrosa e creusa
passand dal pont roman,
i son tornaje
con pura anvija
për fé doi pass
ant ël senté dle parpajòle.

Con pass dasiant
im n’andasìa daré ’d lor
che legere am fasìo stra
posandse franche
da fior an fior
come për dime
ch’a venta pa avèj pressa.

Mes’ora an mes a lor
a l’é franch ’me na revalenta
ch’arsan-a tòst la ment
pasiand mila sagrin
ch’a son ’me ’n vòl ëd parpajòla
che ’mpressa a rivo
e për boneur
da lì ’n pòch as na van
lassand torna ’l cheur pasi.