La siala as grata

Stamatin a marcava brut ël temp,
ma a l’era giust lòn ch’a ciamava ’l còrp
për gòde d’amblé na giornà d’arpòs
dòp tanta e longa stra fàita ant la sman-a.

Se da na part tòst as susta ël bel temp,
le nìvole scure a l’han ëdcò sò drit
e se ’l boneur a fà rivé ’n pò d’aria
prima ’d sèira ’l sol a ven a scaudé.

Parèj ëdcò st’ani dòp San Gioann,
la siala am ten companìa sla bola
gratandse j’ale sensa remission.

Mi arposandme, scrivo ’d poesìa
lassandme carëssé da l’òra giusta
sota a l’ombra giaja dle feuje vërde
ch’as fan trasparente al ro dël sol.