Galabërne an Creja

Pijà da la nostalgìa 'd mia tèra,
ant n’ùmida giornà ëd prim otogn
i son trovame a fé quatr pass an Creja
godinda l’odò 'd l’aria 'nt le nariss.

Pasi moment as gòdo an costi di
su për ij brich Monfrin pront a la nebia
ma motobin anciarmant ëd calor
ch’a scauda l’òm, pa 'd càud ma 'd gran dosseur.

Për sa stra solitaria an mes ai bòsch,
sensa ansun-a tëmma d’esse sgnacà…
milanta galabërne seulie e pasie
as godìo 'dcò lor l’umidità.

Natura, an quàich pòst, it ses anco’ viva,
ant ël silensi tò cheur a bat fòrt,
mach l’òm, minca tant dovrìa cinesse
e magara andé 'n Creja a pijé 'l përdon.

Galabërne an Creja (Salamandre in Creja) a l’é pròpe n’arcòrd monfrin e bandà d’armonìe anvèrs a cola tèra amìa. Tra l’àutr ël Santuari 'd Creja faità dai canonich ëd Vësslan dël Bass Monfrà a fé data 1468, a l’é part antegrant dël Mont Sacr ëd Creja con tut sò Parch Natural e soe colin-e arionde.

(tratto da: Monviso, settimanale indipendente del pinerolese, 2005)