Ël batocc ëd l'invern

Cand le giornà a lasso andé ij color
ch’a dà la lus dël sol për trové ’l top
e ’l calor dël feu a canta ’nt ëca
con la fiama balarin-a ch’a scauda
e le fnestre giumai a son sarà
për lassé monsù frèid core ai quatr vent,
da l’armari gròss, tòst a fà babòja
na bela sòra e gròssa catalògna
da campé sul let, bon-a a scaudé j’òss.
Sota a le coerte, cribio ch’as deurm bin!
Dun-a as seugna l’istà ch’a l’é passà
sesìa da j’arcòrd ëd le vacanse,
stagion ch’a l’ha lassà le coerte al vent.
Bel e bel ëdcò l’invern a l’é bel,
a basta savèj gòde ’d san calor
ch’as cheuj con le man tra le quatr muraje,
peui, slargand sël let càuda catalògna
i lassroma na fnestra ’d nòstr cheur
giusta ambajà për cheuje tut piasì!