Bianca Dorato/Sël ciaplé
Sël ciaplé[modifiché]
Tant violent a l'ha picà 'l sol
an afoanda 'l ciaplé desert,
ël cel ëd pera 'nté la vipra
dossa dossa a strusa e as argala
'd sò susné e dl'ora sens'ombra.
E 'ntant che i von sërcanda 'l cit
ciusion ancreus d'eva stërmà,
frema e fiacanta a l'amprovista
tuta a më strusa e am antërpiss
l'amèra dosseur che a më s-cianca.
Tante vire a l'é capitame 'd marcé an montagna për ij ciaplé ant l'ora dël mesdì, l'ora sensa ombra, cand ël sol a pica pì fòrt e la pera a ven roventa. E sovens, an marcianda tormentà da la càud e da la sèj, as sent rivé a j'orije na vosin-a cita cita, sclinta, la vos ëd l'eva ch'a scor sot ij ròch e as capiss nen bin se danans, o daré, o aranda: ma a carëssa 'l cheur. Le pere càude a son ël regn ëd le serp - cel ëd pera përchè la serp, cola che a cambia mach la pel e a meuir mai, a l'é an nòstra ment na figura sacral, ëd vita che as arneuva, 'd richëssa, 'd conossensa; e fin-a 'd guardian ëd j'eve. e la serp che a strusa, pien-a 'd dosseur insidiosa, e as argala 'd sò susné, a l'é 'dcò la passion, l'ora pì àuta, pì fòrta che l'uman, che a fà sperimenté al cheur ëd l'òm ameror e dosseur, an tenandlo e fiacandlo a l'improvista coma la serp a ten soa piàita.