Bianca Dorato/Otogn

Artorn

---

Otogn

Otogn,
e l’onda gasojanta
ciuto as fërma ant ël bòsch
e ’l crij as ansupiss
angrumlì sot le scòrse.
Ma dosseur, tut dosseur
minca tombé ’d feuja
che meusia a chita ’l branch
e a virola dasianta,
e sclint sorìe ’d lerme
la ciairor matinera
rèida dla galaverna.
E ancor la còsta a rij
l’anvìa rossa spantià
ëd soa vesta fiamenga.
It ses ancora Ti,
sa longa mòrt ëd lus,
ël compiment dël brando
splendrient, che ora as chita
an sla seuja dl’ambrun.
It ses ancora Ti,
- Tò possé scur dl’invers
che iT ësterme d’ombrìa
(ma a deurm: a deurm e a reva)
ël gran vantaj slussiant
dle curte ore solìe.

Da «Musicalbrandé» nùmer 75 ëd lë stèmber 1977