Bianca Dorato/La zolìa
La zolìa[modifiché]
Sla pera longa 'd toa seuja
frèida e slinta la rosà -
e la neuit a vija, sombra,
andrinta al veuid ëd toe fnestre.
Splendrienta la vos grignosa
scapà leugna për vieuj d'erba,
sigilura foà che a sara
la ciovenda 'd toa stagion.
La lun-a candia e solenga
a leva al luse 'd soa drera
'l respir dë spalìe montagne.
Fërma, 't cudisse 'l silensi.