Beppe Barberis/La dròga

La dròga

Veuj fé ‘n sàut e peui con fòga
dije a chi l’é s-ciav dla dròga
che a comincia a giré a Cher:
sì da noi l’é nen da jer
e ancor meno a l’é për vant,
ma a l’é sempe staje ‘d drogant
che a vivìo sensa guai
mach alèrgich al travaj…
J’era chi con la vos fosca
a cantava ij tòch dla Tosca,
chi për pudèj fé Pasquëtta
a fregava na biciclëtta,
chi at ciamava con deuitin
ëd pagheje ‘n quart ëd vin
e peui tuti ansema al saba
a giravo a pijé la paga
da jë sgnor ëd tuta Cher
për paghesse quàich bicer…
Ma ij drogà dël di d’ancheuj
son bin pess, l’é lì l’ambreuj:
vist da fòra a son soagnà
però andrinta a son guastà…
Pòvri fieuj coj ch’a barato
con sta pover ëd papato
la soa bela gioventù,
ma i lo seve fòj fotù
che la vita a l’é ‘n dover?
Feve fòrsa fieuj ëd Cher!
Se a ve bzògna ciamé aiut,
pianté mach la dròga ‘d brut,
ten-e dur e aussé la testa
che iv faroma tuti festa,
quand sareve pa pì s-ciav
dë sta pover na dal diav…
Sù, scoteme; dom-je ‘n taj,
ritorné tuti al travaj
e amparé a sudeve ‘l pan
come a fan ij brav paisan,
peui gumé con tanta fòga
da scordé sta pòrca dròga
ch’av dà mach mila assident…
e sërché dë sté content
ricordand col dit profond:
L’ha damanca ‘d giovo ‘l mond!
Për sta fiusa e vòstr onor
doné giòja, doné amor…
E a sarà giutand ëd cheur
chi a l’ha mach avù ‘d maleur
ch’av farà sente ‘l confòrt
d’esse ancora an piòta e fòrt!