Attilio Rossi/Le canson ëd la tèra
Le canson ëd la tèra
[modifiché]Nòstra tèra, dësvijand-se a la matin,
a l’ha na mùsica për... tute le stagion:
dòp avèj soagnà camp, pra e giardin,
arlongh al di, at fà sente soe canson.
An basta pròpi mach avèj passiensa
butesse lì setà e peui sté bin a scoté
përchè chila a l’é ’l cit poss dë siensa
at deta sò dëscors e peui at fà canté.
A l’ha portaje dle paròle për la prima,
dasendje col ghëddo për ësforgnolé
a l’ha butaje ’dcò sal e pèiver ansima
e dle fërvaje d’argent viv për jë scolé.
A l’ha regalaje ’d calor al parlé dl’istà
a l’ha ’dcò daje fen e gran da travajé;
fin-a ’n temp për ciamé le bele mistà:
cò ’n pòch ëd temp për parlé e brajé!
Peui a l’ha daje l’otonn con ij sò color
baron ëd feuje ch’at fan da matarass;
dle bele giornà còtie ch’a son n’amor
e ch’at pòrto la veuja d’andé a spass!
Pòche paròle a l’ha lassaje a l’invern
për deje ’l silensi e ’d linseuj ëd fiòca
portand-ne col frèid ch’a l’é nen etern
ma ch’at fica ’l capel dzora a la biòca.
A sarìa squasi ’l festival dël temp bon
se ’nt ël mond a-i fussa nen na guèra;
i-j diso, për batajé a-i é pa pì ’d rason.
Sté pura a scoté le canson ëd la tèra.