Annamaria Bard/Ciama
Ciama[modifiché]
Ij prim pass a son un pò strambalant,
ma gnente at fà paura, it ses na masnà ’d bonimor,
sicura, decisa, përchè ’t sas che daré ’d ti
mama a-i é
Na gagna brodosa, granda doi sòld ëd toma,
ma it veule andé da sola an sël velò,
të s-cianche le braje,
të sgarògne ij ginoj, it piore, t’anrabie
na man at tira su
mama a-i é
La neuit it l’has passala dësvija,
mal d’orija, mal ëd gòla, doe stisse,
un pò ’d siròp, it deve nen pioré
mama a-i é
Ij tò euj adess a bërluso, a son reuse e fior
fin-a quand it antrape,
na spin-a at fora, at fà mal,
it sas pì nen còsa fé
mama a-i é
Le còse a van nen com a dovrìo
it l’has dij pensé, aussa la testa,
guarda dnans a-i é n’uss duvert… ciama
mama a-i é
Quand ch’it bute ’n ginojon
dnans a la Madòna
a l’é, përchè, ant tò cheur
a-i son tanti crussi,
sagrin-te nen …
mama a-i é
Adess le masnà a son chërsùe
a-i é pì da fé che ’d fàit
it deve viré coma na sòtola,
ma a l’é parèj ch’at pias,
toa vita a l’é cola,
s’it fërme na minuta
it treuve ambarassà
ciama... fà na telefonà…
mama a-i é
fin-a quand ch’a j’é