| “
|
"Dime 'n pòch, bel galant, bel giovo,
doa i seve ancaminà?"
"Ancaminà son vers la Fransa,
doa a-i’é la mia speransa,
doa a-i’é mè Zolicheur,
doa a-i’é mè Zolicheur."
Bel galant a l’é stàit an Fransa,
na va an piassa a spassegé.
A s’ancontra na fransèisa
ch’a parlava a la piemontèisa:
"O monsieur, basez moi bien."
A l’ha pijala per soe man bianche,
an gropeta s’a l’ha tirà.
L’ha portala an sle colin-e
doa a j’é j’erbëtte fin-e:
doi tre vòte s’a l’ha basà.
"E dess ch’i l’eve basame,
bel galant, të'm marieras."
"S’a l’è lòn che mi sperava,
s’a l’è lòn ch’i desiderava:
dë sposé mè Zolicheur,
dë sposé mè Zolicheur."
|
”
|
