Anònim/La mare-granda ch'a savìa parlé ai dragon

La mare-granda ch'a savìa parlé ai dragon

A-i era na vira na mare-granda ch'a vivìa ant un castel con sò fieul, ël re dël pais. Ël re a l'avìa doe masnà, un fieul e na fija. A adoravo tuti doi soa mare-granda përchè chila a-j contava dle bele stòrie, a-j prontava dle marende delissiose, a-j dasìa mila e mila basin e, dzortut, a anventava për lor dij sobrichet dròlo.
A ciamava ël fieul: mè babacio! A ciamava la fija: mia cita biss!
E cand a andasìa an girola con ij sò novod an soa veja vitura a disìa:
- Ven-e, gognin, andoma a spass ant ël toto!
A-j fasìa vëdde dij bàu-bàu, dij clòp-clòp, dle meu-meu, dle còt-còt...

Un dì, ël re motobin anrabià a l'ha dije a la mare-granda:
- Scota, ij mè fieuj a son nen nà ëd fresch... Ti t-j parle nen 'me ch'as dev! As dis nen un toto, as dis na vitura; un clòp-clòp, a l'é 'n caval; na còt-còt, a l'é na galin-a; na meu-meu, a l'é na vaca; e un bàu-bàu, un can! Mè fieul a l'é pì nen un babacio, ma un prinsi. Mia fija a l'é pì nen na cita biss, ma na prinsipëssa!
Ël re a l'ha pa avù ël temp ëd gionté cheicòs d'àutr. Un soldà a l'é rivà an corend e a l'ha dit:
- Maestà! Un dragon a l'é motobin davzin a vòstr castel.
Ël re a l'ha dlongh rëspondù:
- A venta fërmé 's dragon, craselo, felo a cit tòch!
La mare-granda a l'ha crijà:
- Nò, speté, peul desse a l'é gentil!
Ma gnun a l'ha scotala. Ij soldà a tiravo già dle flece e dle pere an sël dragon. Ël dragon a l'era ferì e sòn a lo fasìa andé an sle furie. A dasìa dij grand colp con la coa e a brusava ij cop ëd le tor con dle fiame ch'a surtìo da soa boca.
Antlora, la mare-granda a l'ha corù vers la pòrta dël castel. Ël re a l'ha sërcà ëd traten-la, ma tròp tard! La mare-granda a l'era surtìa. Ël dragon a l'ha s-ciairà la mare-granda e a l'ha grognà pì fòrt. Ma la mare-granda a l'ha avansà vers chiel an bësbijand:
- Coma a l'é blin-blin, ël dragon ëd noneta...
Ël dragon a l'avìa mai sentù dle paròle tant dosse. Motobin dossman, la mare-granda a l'é avzinasse al dragon an disend:
- Andoma, a l'é finì, adess a passa. Mostra a noneta anté ch'it l'has bobó.
Ël dragon a l'é cogiasse an sl'erba. Chila a l'ha carëssalo e a l'ha dije:
- Òh, pòr cit, a l'é fasse bobó a soe piòte, ai sò cit pé, a soe manin-e, a soa cita bëddra!
Da l'àut dij rampar, ël re e ij soldà a chërdìo pa ai sò euj ni a soe orije. La mare-granda a l'ha gavà tute le flece piantà ant ël còrp dël dragon e ël dragon a l'ha bërlicaje le man. La mare-granda a l'ha dit al dragon:
- Adess, t'am promëtte ëd feje pi nen peur a gnun? It saras un dragonòt gentil?
As dis che la mare-granda e ij sò novod a vado soens a trové ël dragon an soa caverna. A l'era na mare-granda ch'a savìa parlé ai dragon.