Anònim/L'ipopòtam e la bissa copera
L'ipopòtam e la bissa copera
[modifiché](conta ëd Nigeria)
Tanti agn fa n'ipopòtam ch'as ciamava Isantim a l'era un dij re pì potent dël pais; dnans a chiel a vnisìa mach l'elefant. L'ipopòtam a l'avìa set gròsse fomne a le quaj a vorìa tanta bin. Ëd tansantan a ufrìa na gran festa ai sò sùdit. La ròba dròla a l'era che tuti a conossìo l'ipopòtam ma gnun, gavà soe fomne, a savìa sò nòm.
A un-a ëd coste feste, ant ël moment che tuti a stasìo për setesse, l'ipopòtam a l'ha dit: «I seve vnù a mangé a mia tàula, ma gnun ëd vojàutri a conòss mè nòm. S'i peule nen dì 'me ch'im ciamo i dovreve tuti andé via sensa vòstra sin-a.»
Dagià ch'a riussìo nen a andviné sò nòm, tuti a l'han dovù andé via lassand ël bon mangé e ël vin ëd palma. Ma prima d'andé via, la bissa copera a l'é aussasse e a l'ha ciamà a l'ipopòtam lòn ch'a l'avrìa decidù 'd fé si chila a l'èissa riussì a dì sò nòm a la festa apress. L'ipopòtam a l'ha rëspondù ch'a l'avrìa avù tanta onta ch'a l'avrìa decidù ëd chité ël pais con tuta soa famija e ëd vive andrinta a l'eva.
L'ipopòtam e soe set fomne a l'avìo la costuma d'andé al fium tute le matin e tute le sèire për lavesse e bèive. La bissa copera a conossìa costa costuma. L'ipopòtam a marciava dëdnans e soe set fomne a j'andasìo dapress. Un di cand ch'a j'ero andàit al fium a lavesse, la bissa copera a l'ha fàit na tampa an mes al senté e a l'ha spetà. Cand che l'ipopòtam e soe fomne a son tornà, la bissa copera a l'é surtìa da sò strem e a l'é sotrasse a mità ant la tampa ch'a l'avìa fàit, lassand seurte bon-a part ëd sò carapass.
Cand ch'a son rivaje doe dle fomne dl'ipopòtam, la prima a l'é antrapasse contra ël carapass ëd la bissa copera e a l'ha dlongh ciamà sò òm: «Òh! Isantim, mè marì, i son fame mal al pé.»
La bissa copera a l'era motobin contenta ëd sente sòn e a l'é andassne giojosa a ca, përchè a l'avìa dëscoatà ël nòm ëd l'ipopòtam.
A la gran festa sucessiva, la bissa copera a l'ha dije a l'ipopòtam: «T'ëm promëtte d'anrabiete nen s'i diso tò nòm?». Re ipopòtam a l'ha rëspondù «É, i lo promëtto!». La bissa copera a l'ha antlora crijà coma n'òja «Tò n`m a l'é Isantim.» Tuti a l'han crijà ëd gòj e as son setasse a mangé lòn ch'a-i era ëd bon e bondos an sla tàula.
A la fin dla gran festa, l'ipopòtam e soe set fomne, mantnisend la promëssa, a l'han chità ël pais për andé al fium anté ch'a vivo. Bele s'a ven-o a riva 'd neuit për mangé, it trovras mai n'ipopòtam an sla tèra fërma dë 'd di.