Ël matlòt[modifiché]

Son alvàme na matin, bin da bonora.
Son andàita ant ël giardin, cheuje 'd rosëtte.
Im arviro anvers ël mar, i'é tre barchëtte;
na barchëtta carià d'òr e n'àutra 'd sèida,
n'àutra ancor, motbin pi bela, 'd reuse e 'd fior.
- Òh ven, bela, ven sël mar, sël mar ëd sèida
- Mi an sël mar n'i veuj pa andé - ch'i heu pa d'monèida.
- Òh ven, bela, ven sël mar - faroma crédit.
Quand la bela a l'é an sël mar, slargà la vèila
- Òh matlòt, òh bel matlòt, tirème a riva!
- A riva i peuss pa tiré, che 'l mar s'artira.
- Òh matlòt, òh bel matlòt, tirème a sponda!
- A sponda i peuss pa tiré, che 'l mar spërfonda.
- Òh matlòt, òh bel matlòt, tirème a giàira!
- A giàira i peuss pa tiré, che 'l mar së slarga.
- Se mè pare a lo savèiss, farìa la guèra.
- Se vòst pare al savèiss, n'al farìa pa guèra;
përchè ch'mi i son fieul dël Re dë l'Anglatèra.