Alfredo Nicola/Nìvole

Artorn

---

Nìvole

Nìvole candie, nìvole lusente,
ch’i passe ’d zora ij tèit ëd tute ca,
e i andeve adasi, sensa feve sente,
lassand queich frisa d’ombra ant le contrà.
Nìvole ’d fiama, nìvole violente,
- ël sol ëd feu l’è pen-a tramontà -
ch’i bruse an pressa, rosse ch’i spavente,
ant ël reu tràgich d’una gran giolà,
seve compagne ’d l’òm e i lo tormente
mës-ciandje, andrinta ’l cheur ancor masnà,
le veuje ciaire con le tërbolente!
E mi, guardandve con j’euj spalancà,
vëddo fesse e dësfesse come gnente
ij seugn ëd costa pòvra umanità...

Da Nìvole 1951