Alfredo Nicola/Ël Regal ëd Natal
’L REGAL ’D NATAL
[modifiché]A Luigi Olivero
savìa pà cos regaleje, epura
vôlend acôntentè me pôciôniñ,
l’avìa neñ veuja ’d fè bruta figura
e ’d rôbatè ’n dôi ettô ’d diablôtiñ...
Añlôra côn ’na frisa d’añcalura
i l’ài gatjaie ’l cheur un mômentiñ,
côntent se ’na parola, anche se scura,
l’aveissa fame – ônesta – da lumin.
ma côme ’na côrenta campagniña
ch’a gira sensa fin, vertiginôsa,
sôa lenga l’à ciarpame ’na rôtiña
ch’i l’ài mai vistne uña tant famôsa...
mi quindi côn ’na gran semplicità
’n dôi ettô ’d diablôtin sôñ rôbatà!
Da Penombre 1929
Ël sonèt sì dzora arportà, a compar la prima vira su «Il Pasquino» ëd Gec (Enrico Gianeri). Ambelessì Alfedino a manifesta tuti ij sò dubi ’nt la sernia d’un cadò për la morosa, arsolvendse peui con ij sòlit doi etto ’d diablotin (ofele coatà da la cicolata, tant ëd mòda antlora). A Olivero, ch’a l’ha lesù la poesìa, a ven gënita la composission ëd doi sonèt ant ij quaj, al pòst dij doi etto ’d diablotin, a dà consej nopà ’d doi etto ’d basin, che ’d sigur a sarìo mej acetà, an manera special dal ponto ’d vista «chemiotattico». Ij doi sonèt, dal tìtol «’L me regal», as leso su «Il più piccolo», setimanal d’atualità turinèis fondà e diret da Alberto Grappini, ant ël gené dël 1929. Da lì la nassita dl’amicissia tra Alfredino e Olivero ch’a dësbocherà peui ’nt la presentassion ëd cost ùltim a Pinin Pacòt e a soa adesion a Ij Brandé.