Adriano Cavallo/Natal d'ancheuj

NATAL D'ANCHEUJ

Doimila agn a son passaje,
n’autr Natal a l’é rivaje!
Ooo… Bambin ch’it ciame Gesù
fane ‘s cadò, cala ‘n pòch giù!I

Të spetoma, con ij brass ëslargà,
për Ti ij nòsti cheur a son duvertà,
artorna fra ‘d noi e scapa mai pì,
mach Ti o Gesù, it ses nòst avnì.

Òh… bel Bambin, ch’it vive lassù,
fra un cel ësteilà bordà dë vlù,
nòsta speransa a l’è Tò sorisij
Tò euj a son ël Paradis.

Ël mond antregh l-ha dabzògn ëd Ti,
ma stà bin atent, fid-te pa pi,
tròpi coj ch’a parlo ‘d pas e amor,
da semper a son fàuss e traditor.

Giùtla st’umanità ‘n decadensa,
veuida ‘d valor e pòvra ‘d sostansa,
për noi as basta. Toa santa presens
al’ùnica còsa, sicura speransa.

Natal, a l’è për fé festa
baldòrie, cadò… che argal,
l’ùnica còsa ch’a na parlo pì,
a l’è dël Natal, ch’it ses nassù Ti!