Àngel Broferi
Àngel Broferi[modifiché]
Ël prof. Sergi Gilardin an parla d'Àngel Broferi Sergi Gilardin an parla d'Àngel Broferi
Nà dël 1802 a Castelneuv Brusà, apress ëd j’ëstudi an Ast e a Turin a l’é dotorasse ’n Lege, ancaminand tant la profession d’avocat che l’atività giornalìstica (a l’ha colaborà a vàire giornaj, dont ël pì avosà a l’era ’l "Messaggere Torinese") e polìtica. Republican e democràtich, sostnidor ëd la càusa rissorgimental italian-a, ant j’agn ’30 a l’é stàit vàire vire an përzon. Elegiù dël 1848 deputà al Parlament piemontèis, nemis ëd Cavour e dla polìtica governativa, ant j’ùltim agn a l’é peui avzinasse a ca Savòja, a la mira che ’l rè a l’ha daje l’angage d’ëscrive, an italian, la Storia del Parlamento Subalpino. An italian a l’é ’dcò ’n lìber autobiogràfich (I miei tempi) e vàire piesse teatraj, antramentre che soa nòmina a l’é assicurà da soa produssion an piemontèis, le Canson piemontèise, dont chiel ëd vàire a l’ha scrivune ’dcò la mùsica. A l’é mòrt dël 1866, an Ësvissra, ant na vila davzin a Locarno. Davzin a la lession ëd Calvi, ’dcò Broferi a l’ha privilegià j’argoment ëd sàtira polìtica e social, anti-nobiliar e anti-clerical, bele sensa dësmentié j’argoment amoros e përsonaj.