Giovanni Cerutti/Canson/L'apontament
L’APONTAMENT[modifiché]
parole e musica di Angelo Brofferio; 5 dicembre 1832.
L’emozione per il tanto desiderato incontro d’amore clandestino con la bella Carolina, in una notte buia e tempestosa, si rivela fatale per lo spasimante!
A l’é neuit, a lòsna, a tron-a, a tempesta, a tira 'l vent;
ciuto un pò, l’orlògi a sona: eut e mesa, òh finalment!
Tut l’é chiet; la stra l’é scura, la portin-a a l’é ambajà;
la giù an fond, për na filura, 's vëd un ciair stërmà, stërmà.
As deurv n’uss, j'intro 'nt la stansa: pian, adasi, “Òh, sesto ti?”
Òh mè amor, òh mia speransa! Carolin-a, òh che piasì!
Carolin-a, lassme, lassme sente 'l pàlpit dël tò cheur;
strens-me, strens-me, ambrass-me, ambrass-me, che incantesim, che boneur!
La dolcëssa, òh Dio, ch’i treuvo su toa boca, su tò sèn,
gnanca j’angej a la preuvo, gnanca l’Eterno a la sent nèn!
'T ses la vita ch’i respiro, 't ses mè cel, ... it ses mè,... it ses mè ...
Carolin-a!, òh Dio, ch’i spiro! Carolin-a, i meuiro, òhimé!