La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Neemia/Neemia 9

←Neemìa 8

La Bibia piemontèisa Neemìa

Neemìa 10→

Neemìa

Pàgina arvëdùa da Majo Galin-a

9

Ël pòpol arconòss ij sò pëccà ‘dnans a Dé

¹Ël di ch'a fà vintequat dël midem mèis, tuti j’Israelita a son congregasse pr’ un digiun pùblich. Për lòn a son vestisse 'd tërliss ëd sach e sbardlasse sënner an sla testa. ²Coj ch’a l’ero dabon dj’Israelita a son separasse da tùit ij foresté e, an ëstasend an pé, a l’han confessà ij sò pëccà e le colpe dij sò antich. ³A l'han ëscotà për tre ore la letura dël lìber ëd la Lej ëd Nosgnor sò Dé, peui, për d'àutre tre ore, a l'han ciamà përdon dij sò pecà e renduje l’adorassion al Signor sò Dé. ⁴Anlora a son montà an sla tribun-a costi Levita: Jessua, Binui, Cadmiel, Sebania, Buni, Serebia, Bani, e Chenani, che a son butasse a invoché Nosgnor, sò Dé, a àuta vos. ⁵E ij Levita Jessua, Cadmiel, Bani, Asabneia, Serebia, Odiah, Sebania, e Petaia a l'han crijà: “Alveve e benedì ël Signor vòst Dé!”.

“Signor nòst Dé!^[1] Ch’it sie benedet për tuta l’eternità! Ch’a sia benedì tò nòm glorios! Ch’a sia esaltà dzora ‘d tute le làude e le benedission! ⁶It-i ses mach ti Nosgnor. Ti 't l'has fàit ij cej, ij cej dij cej e tute le stèile dël firmament, la tèra e tut lòn ch'a-i é dzora, ij mar e tut lòn ch'a-i é andrinta: ti 't-j daghe vita a tut sòn e le moltitùdin dël cel a t'adòro.

⁷It ses ti, Nosgnor, col Dé ch'a l'ha sernù Abram; it l'has falo seurte da Ur dij Caldé, an cangiàndje ‘l nòm an Abraham^[2]. ⁸L’ora ch’it l’has trovà sò cheur fedel ëdnans ëd ti, it l'has stabilì n'aleansa con chiel, cola ‘d deje a sò dëssendent la tèra dij Cananita, d'Hitita, d'Amorita, dij Perisita, dij Gebusita, e dij Ghirgasita. Ti 't l'has mantnù toa promëssa përchè it ses fedel^[3]. ⁹Ti ‘t l’has vëddù la tribulassion dij nòstri grand an Egit, e it l'has scotà ij sò crij aranda dël Mar Ross. ¹⁰It l'has compì ëd segn e 'd marche contra 'd Faraon, contra ij sò servitor, e contra 'd tuta la gent ëd soa tèra, përchè it savìe che j'Egissian a l'ero comportasse con prepotensa contra 'd lor. Ti 't ses fate n’arnomansa selebrà fin-a al di d'ancheuj. ¹¹It l'has dividù ël mar ëdnans ëd lor, ch’a l'han travërsalo dzora 'd tèra sùita. Ma ij sò përsecutor a son ëstàit sversà ant ël përfond dj'eve parèj coma ch’a va a fond ant l’eva turbijosa na pera. ¹²It l'has guidaje 'd di con na colon-a ‘d nìvole, e 'd neuit con na colòna 'd feu, për anlumineje dëdnans la stra andova che a marciavo.

¹³Ti 't ses calà an sël Mont Sinai e it l'has parlaje dal cel. Ti ‘t l’has daje giuste disposission, ëd bon comandament e ‘d bon precèt. ¹⁴It l'has faje conòsse tò Saba sant; it l'has comandaje për mojen ëd Mosè, tò sërvent, ëd fé ubidiensa a tùit ij tò precèt, comandament e lege. ¹⁵Ti 't l'has procuràje 'd pan dal cel, cora che lor a l'avìo fam, e it l'has fàit seurte d'eva dai ròch ant ël temp ëd la suitin-a, cora ch'a l'han avù sèit. It l'has comandaje d'andé a pijé possess ëd la tèra ch'i l'avìe giurà 'd deje.

¹⁶Mach che lor, ij nòstri antich, a l'han agì con presunsion: a son arvirasse e a l'han pa scotà ij tò comandament. ¹⁷Lor a son arfiudasse d'ubidì, dësmentiand ij miràcoj, che ti 't l'avìe fàit për lor. Da bon, lor a son arvirasse e a l’han nominasse ‘n cap ch’a-j portèissa andaré an Egit^[4], a soa s-ciavensa. Ma ti 't ses un Dé ch’a përdon-a, it ses pien ëd clemensa e 'd compassion, dosman a la flin-a e bondos ëd grinor genit^[5] e it l'has pa chitaje ¹⁸gnanca quand ch’a l’avìo fasse n’ìdol d’adoré, un bocin fondù an bronz e a l'avìo dit: ‘Vardé-sì col ch’a l'ha liberane da l'Egit!” E a l'han fàit d’abominassion teribij.

¹⁹Ma ti, con toa gran compassion, it l'has pa chitaje ant ël desert. La colòna 'd nìvole ch'a-j guidava 'd di a l'é nen dësparìa, parèj come la colòna 'd feu che a 'nluminava 'd neuit la stra andova ch’a dovìo marcé. ²⁰Nopà ti 't l'has daje tò spìrit bon a instruìje. E it l'has pa gavaje la mana da soa boca; it l'has seguità a provëdd-je d'eva cora che a l'avìo sèj. ²¹Për quarant'agn ti 't l'has sostnìje an tut. Fin-a ant ël desert lor a son pa consumasse 'l vestiari e ij sò pé a son mai gonfiasse. ²²It l'has daje ‘d regn e pòpoj, e ti ‘t l’has dëstribuije an minca ‘n canton dël pais. Lor a l'han ardità 'l regn ëd Rè Sicon ëd Chesbon e 'l regn ëd Rè Ogh ëd Basan. ²³Ti 't l'has moltiplicà ij sò dëssendent parèj dle stèile dël cel. It l'has mnaje a la tèra ch’it l’avìe promëttuje ai sò antich ch’a sarìo intraie e pijane possess. ²⁴Sò dëssendent a son intrà e a son ampadronisse dla tèra 'd Canan. It l'has umilià e butà an soe man ij Canané ch'a stasìo ambelelà. J'Israelita a son vnùit a esse padron ëd regn e 'd pòpoj ëd cola tèra, ch’a podìo aministré a sò piasì. ²⁵A son pijasse ‘d sità fortifià e tère drue. A l'han pijàit possess ëd ca pien-e 'd richësse, ëd pos già scavà, ëd vigne, d'ulivé e 'd gròss vërzé. A l'han avù da mangé e da bèive fin-a ch’a l’han vorsune. A l'han argiojì ëd pianta dla richëssa ch'it l'has daje.

²⁶Malgré tut lòn ch’a l’avìo arseivù a son dventà dzubidient e a son arvirasse contra ‘d ti: a l’han campà toe lege darera dle spale. A l’han fin-a massà ij profeta ch’a l’avìo butaje an sl’avis për feje artorné a ti. A l'han comëttù ëd blasfemìe terìbij. ²⁷Anlora ti it l'has bandonaje ant le man dij sò aversari, ch’a l’han butasse a craseje. Ma ant ël temp ëd soe tribolassion a l'han crijà a ti e ti dal cel it l'has scotaje. Anlora, an toa compassion sensa fin, it l'has mandaje 'd liberator ch'a l'han dësangagiaie da le man dij sò nemis.

²⁸Ma pen-a che a tornava la pas, lor a andasìo torna contra toa volontà. Ti 't-j bandonave n'àutra vira ant le man dij sò nemis ch’a-j dominavo. L’ora, peuj che an soa arlìa a ‘ncaminavo torna a ciamete agiùt, ti, an toa compassion, it jë liberave ‘d bel neuv. ²⁹E ti 't l'has rasonaje 'd manera bin séria 'd torné a toa lej, ma lor a son sèmpe stàit arviros e con presunsion a l'han pa obidì a tò comandament. A l'han pëccà contra 'd toe ordinanse, ch'a son sorgiss ëd vita për tuti coj ch’a j’ubidisso. Ma lor nen guernand tò comand a son ëstàit dësubidient, teston e arviros. ³⁰Për vàire agn e d'agn ti 't l'has passientà con lor, an ciamàndje con tò Spìrit për mojen dij profeta. Lor a l'han mai scotaje! Përparèj che a la fin, it l'has chitaje ant le man ëd le gent dj'anviron. ³¹Contut, an toa miserdicòrdia bondosa, it l'has pa dësblàje 'd pianta; ti 't l'has nen dësmentiàje dël tut. Che Dé pien ëd compassion e 'd misericòrdia ch’it ses!

³²Parèj che adess, Dé nòst, grand potent e afros, ti 't guerne tò angagg ëd fedeltà. Ore, ten cont ëd lòn ch'i l'oma patì, nojàutri e ij nòstri pare, ij nòstri rè e ij nòstri cap, ij nòstri sacerdòt e ij nòstri profeta, nòstri grand e tuta la gent, dai di dij rè d'Assiria, fin-a al di d'ancheuj. ³³Quand ch’it l’has castigane it l’avìes bin rason^[6]! Soma nojàutri ant la colpa, e nojàutri i l’oma arseivù mach lòn ch’i meritavo. ³⁴Nòstri rè, nòstri cap, nòstri sacerdòt e nòstri cè a l'han pa guernà toa lej. Lor a l'han pa daje da ment ai tò comandament, a l'han nen scotà ij tò amoniment. ³⁵A l'han pa servite gnanca ant la tèra drua e granda ch'it l'avìe butaje a dësposission, pròpi ant ël regn pien a ras dij tò beni, lor a l'han pa chità soe pràtiche grame.

³⁶Parèj che adess i soma trovasse torna s-ciav! S-ciav an cola tèra che ti 't l'avìe daje ai nòstri antich për gòdne dij sò bon frut. ³⁷Ancheuj sta produssion bondosa a va a d'àutri rè, coj ch’a dòmino dzora ‘d nojàutri a càusa dij nòstri pëccà. Lor a son nòstri padron, a fan lòn ch'a veulo ëd nòst cabial, antramentre che noi i soma ant na tribolassion gròssa.

Ël pòpol as angagia a osservé la lej

³⁸[10:1]^[7] Dòp ëd costa preghiera, i soma dessidusse ‘d fé la promëssa 'd solenità d’esse fedej a Dé. I l'oma butala an forma scrita coma n’angagg precis, e ij nòstri cap, ij Levita e ij sacerdòt a l'han sotsignala ant un document cacëttà”.

Nòte

1. A smija ch’a sia dësparije queicòsa ambelessì ant ël test original ebràich, tant ch’a l’é pa dël tut ciàir chi ch’a séguita a parlé ambelessì, se sèmper ij Levita, opura Esdra, coma ch’a sugeriss la version greca dië LXX. 
2. Valadì ''Pare 'd vàire gent'.
3. O “giust”.
4. Costa tradussion a séghita 'd manoscrit medievaj  ebràich e jë LXX ant la letura 'd בְּמִצְרָיִם (bëmitsrajim, "an Egit") nompà dla letura dël TM בְּמִרְיָם (bëmirjam, "an soa arvira") .
5. La version a séghita la lettura dla coression (Qere) חֶסֶד (chesed, “ d'amor genit, ëd grinor leal”) pitòst che la letura dël Chetib, valadì la scritura originària: וְחֶסֶד (vëchesed, “e” amor leal) dël TM.
6. O “it ses ëstàit giust”.
7. A 'ncaminé dal vers 9:38 la numerassion fin-a a 10:39 diferiss da cola dla Bibia ebraica (BH). 9:39 = 10:1, 9:39 = 10:2 etc.

---