La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Coelet/Coelet 1

←Proverbi 31

La Bibia piemontèisa Coelet

Coelet 2→

La Bìbia piemontèisa - Qoèlet 01

Qoèlet

1

¹Paròle 'd Qoèlet, fieul ëd David, rè 'd Gerusalem. ²Un buf ëd fum^[1], a dis Qoèlet, un buf ëd fum, tut a l'é mach un buf ëd fum ch'as në va.

A còsa serv-lo peui desse tant da fé?

³Còs che a-j në ven a l'òm da tut ël desse da fé sota 'l sol^[2]? ⁴Na generassion a va, na generassion a ven, ma la tèra a dura për sèmper. ⁵Ël sol as leva e 'l sol a cala, as dësgagia vers ël pòst dova che a tornerà a nasse. ⁶Ël vent a sofia da mesdì peui a vira a tramontan-a, a vira, a vira 'l vent, e dzora ij sò gir a torna. ⁷Tùit ij fium a van al mar, pura 'l mar a l'é mai pien: rivà andova ch'a l'han da andé ij fium a arpijo soa marcia. ⁸Tut a tribula, e gnun a peul s-ciairine la motivassion. L'eui a n'ha mai pro 'd vardé, nì l'orija a n'ha pro dë scoté.

⁹Lòn ch'a l'é stàit a sarà, e lòn ch'a l'é fasse as farà torna. A-i é nen ‘d neuv sota ‘l sol^[3]. ¹⁰"Varda: é-la na neuva costa-sì?". Pròpi sòn a l'é già stàit ant ël passà! ¹¹A-i resta pa pì ëd memòria dij grand, ma gnanca 'd coj ch'a-i saràn as goernerà l'arcòrd për coj-lì ch'a vniran peui.

Tanti travaj për nen

¹²Mi, Qoèlet, i son stàit rè a Gerusalem. ¹³I son proponume d'arsërché e anvestighé con saviëssa tut lòn ch'as fà sota 'l cel^[4]. E costa a l'é n'ocupassion greva^[5] che Nosgnor a l'ha amponù a j'òm përchè a-i fatigo. ¹⁴I l'hai vedù tut lòn ch'as fà sota 'l sol e varda-lì: tut a l'ha pa 'd sens, coma 'ndé a cassa dël vent. ¹⁵"Lòn ch'a l'é stòrt as peul pa drissesse e lòn ch'a-i é nen as peul pa contesse^[6]". ¹⁶I pensava an tra 'd mi e im disìa: "Varda, i l'hai avù na saviëssa pì àuta e pì ancreusa 'd cola ch'a l'han avù tùit coj ch'a l'han regnà prima 'd mi a Gerusalem^[7]. Mia testa a l'ha soagnà motobin la sapiensa e la siensa". ¹⁷Anlora i son decidume 'd conòsse la sapiensa e la siensa coma la folarià e la matarìa, e i l'hai capì che 'dcò sòn a l'é coma 'ndé a cassa dël vent, ¹⁸përché con tanta sapiensa a-i é tanti sagrin; col ch'a chërs sò savèj a chërs mach ij sò dolor.

Nòte

1. Lét. "vanità dle vanità", vanità al gré pì àut. Lòn ch'a podrìa dcò voltesse coma "buf ëd vent", a ven dal tèrmin ebràich "habal (הבל)" e a pòrta l'idèja ëd cheicòsa ch'a l'é inùtil, van, veuid, vanità, ch'a l'ha nen ëd sostansa, ch'a l'ha bin pòch o gnun valor, ch'a val nen na cica, ch'a val pròpi nen la pen-a, ch'a l'é na delusion, un nen, ch'a l'é frìvol, fùtil, coma 'd vapor, ch'a sodisfa pa, ch'a dura pòch, ch'a passa prest, transitòri, dij buf ëd vent, a dis Qoèlet, buf ëd vent dij buf ëd vent, tut a l'é vanità.
2. L’espression poética “sota ‘l sol” o “sota ‘l cél” a veul dì “an sla tèra”.
3. Miraco ch'a-i sìa cheicòsa ch'as peussa dì: "Varda, costa-sì a l'é na neuva"? Pròpi costa a l’é già stàita ant ij sécoj cha son ëvnù anans.
4. Cfr. 1 Rè 4:29-31.
5. L’esistensa uman-a a l’é ‘dcò fàita ‘d coj fardej che Dé a l’ha amponù (Génesi 3:16-19; Roman 8:22-23). A l’é ‘l Salvator Gesù Crist ch’a-j rend soportàbij.
6. Sto-sì a l’é l’arzultà nen mach dël mal ch’a ven da l’òm, ma ‘dcò da maledission divin-a (7:13; Génesi 3:16-19).
7. Da la prospetiva ‘d Salomon, sti-sì a son ij rè ch’a-i ero prima ch’a-i fusso j’israelita (Génesi 14:18; Giosuè 10:1).

---