Alfredo Alfredino/La sposeta

Artorn

---

La sposeta

Ël marì, ch’a dev andare
a la guèra a fé ’l soldà:
- «Ò sposeta, con mia mare
resté sì a guerné la ca».

E la guèra a l’é lontan-a
passo j’ani e a finiss pa.
Da la giù, da mont e pian-a,
gnun-e neuve a son rivà.

E la sposa ’l sò dolor
l’ha campalo sla travà,
l’é sercasse d’àutri amor
përchè ’l prim l’é nen bastà.

Ma un bel di, ch’a l’é finìa
la bataja, ël pòvr soldà,
ch’a l’é tut ant na ferìa,
a veul meuire ant la soa ca.

E a la pòrta a pica tanto
ch’a së sent a manché ’l fià.
L’ha soa mare al camposanto
e la fomna për la stra!

Da «Musicalbrandé» nùmer 75 ëd lë stèmber 1977