Silvio Balbis/Testament d'un can

Da Wikisource.

Artorn


Testament d'un can[modifiché]

Dagià, ch’j’heu da murì, për nen lassé
Dòp mè decess d’ambreuj ai mè parent,
Fin ch’j’heu la testa ciàira, e i peuss parlé,
J’heu pensa ‘d fé doj righe ‘d testament.

E prima d’ògni còsa i lasso ij dent
A chi ha dij cativ òss dur da rusié;
I lasso ij mè doi euj a ‘d serta gent,
Ch’a s-ciaira niente, e pensa dë s-ciairé.

I lass l’onge ai sartor; i lass le orije
Ai marcant; ai curios i lasso ‘l nas;
E i lass mè pòch sërvel tut a le fije.

Ma finalment, pr’alegerì ‘l maleur
‘D mia situassion e për murì con pas,
A mia cara Padron-a i lasso ‘l cheur.