Rino Serra/Le fior dël mal/023
XXIII. LA CAVIERA[modifiché]
Caviera, ch'it ondegi fin-a a la dëscoladura!
Oh rissolin! Oh përfum che d'abandon it ses carià!
Anciarm! Për ampinì stassèira l'arcoa scura
Dj'arcòrd ch'a deurmo 'n tra mes a costa caviura
Ij veuj coma fassolèt lassete 'nt l'aria...agità!
La languida Asia e la ben brusatà Africa,
Tut un mond bin lontan da sì, assent, squasi mòrt ëdcò,
A viv ant ël tò përfond, foresta aromatica!
Coma àutri spirit a viròlo 'n sla musica,
Ël mè, o mè amor, a naviga 'n sël përfum tò.
Mi i andrai lagiù dova l'erbo e l'òmo 'd sava pien
Da temp crasà a cedo a sti clima e sò ardor;
Tërse fòrte, che sìe l'onda ch'am pija, che për mi a ven!
An ti 't l'has, mar d'ebano, un seugn sbalucant seren
Ëd vele, ëd fiame e d'erbo e 'd remador:
Un pòrt arsonant doa mia ànima peul gavesse la sèj
Sensa economia 'd përfum, ëd son e 'd color;
Doa a van sghijand ën sl'òr e an sël moar ij vassej
E a duverto ij sò grand brass për ambrassé la glòria mej,
D'un cel vreman pur andoa a vibra l'etern calor.
Camperai mia testa an-namorà, da esaltassion spëssa
An cost nèir ocèan andoa l'àutr a l'é stàit sarà;
E 'l mè spirit sutil che 'l rulij a carëssa
A savrà bin torna truvete, drua pigrëssa,
Anfinì cunesse dla plandronerìa përfumà!
Cavej celest, bej padijon ëd tënëbre dëstendue
Voi im devi torna l'asur del cel in-mens e curvà;
An sij bòrd vlutà 'd le toe bele mèss torsue
M'ancioco con ardor ëd sentor ëd còse confondue
Ëd l'euli 'd còco, ëd mufa e d'odor catramà.
Për tant! Për sempe! Mia man ant la caviura s-ciassa
A sëmnerà la perla, ël zafir ëdcò 'l rubin,
Finché 't sìe pa sorda a l'anvìa che mai am lassa!
Boracia, it ses pa ti l'òasi dël seugn ch'am passa
Le longhe golà ch'i bèivo dj'arcòrd dël vin?