Preuva

Pagina de proba

←Luca 4

Le Biblia in Interlingua Luca

Luca 6→

Luca

7

Le servo del centurion

¹Post que Jesus habeva inseniate tote isto al populo, ille entrava in Capernaum. ²Un centurion habeva ibi un servo que ille multo appreciava^[1] qui esseva malade e sur le puncto de morir. ³Quando le centurion audiva parlar de Jesus, ille inviava a ille alcun ancianos^[2] del Judeos pro supplicar que ille veni e salva su servo. ⁴Quando illes arrivava presso Jesus, illes le supplicava con fervor, dicente: “Ille merita que tu face isto pro ille, ⁵proque ille ama nostre gente e mesmo ha facite edificar un synagoga pro nos”. ⁶Assi Jesus vadeva con illes. Quando, tamen, ille non esseva plus multo distante del casa, le centurion inviava amicos pro dicer a ille: "Senior, non te incommoda, proque io non es digne que tu entra sub mi tecto. ⁷Ecce proque io non me considerava mesmo digne de venir a te. Ma, justo ubi tu es, dice solmente le parola^[3], e mi servo essera sanate”. ⁸Nam io mesmo es un homine sub autoritate, con soldatos sub me. Si io dice a un: ‘Vade’, ille va; e a un altere: ‘Veni’, ille veni; e a mi servo: ‘Face isto’, e ille lo face”. ⁹Jesus audiva iste parolas con stupor e se allegrava, e, vertente se al turba, diceva: ‘Io dice vos: mesmo in Israel io nunquam ha trovate un fide si grande!” ¹⁰Assi, quando le le messageros retornava al domo, illes trovava le servo san e salve.

Le resurrection del filio de un vidua

¹¹Pauc tempore postea, Jesus se dirigeva a un citate nominate Nain, accompaniate de su discipulos e un grande multitude. ¹²Approchante se al porta del citate, ecce, on portava fora un defuncto, le sol filio de su matre (qui esseva un vidua), e un grande turba del citate esseva con illa. ¹³Quando le Senior la videva, ille se commoveva de compassion pro illa e la diceva: “Non plora plus^[4]”. ¹⁴Pois Jesus se approchava e tangeva le feretro, e le portatores se stoppava. E ille diceva: “Juvene homine, io te dice: Leva te!”. '¹⁵Assi le morto se sedeva e comenciava parlar, e Jesus le restitueva a su matre. ¹⁶Un senso de timor apprehendeva omnes e illes comenciava glorificar Deo, dicente: “Un grande propheta ha surgite inter nos!” e “Deo ha visitate su populo pro salvar lo”. ¹⁷E iste parolas se diffundeva in le tote Judea e in le regiones circumvicin.

Jesus e Johannes le baptisator

¹⁸Le discipulos de Johannes le informava super tote iste cosas. Assi Johannes convocava duo de su discipulos ¹⁹e les commissionava vader al Senior Jesus pro peter le: “Es tu ille qui debe venir, o nos debe expectar un altere?”. ²⁰Quando celle homines veniva ad ille, illes diceva: “Es tu ille qui debe venir, o nos debe expectar un altere?”. ²¹In ille momento ipse, Jesus sanava multe personas de maladias, plagas e spiritos malefic, e donava a multe cecos le vista. ²²Alora ille les respondeva dicente: “Vade e reporta a Johannes lo que vos ha vidite e audite: le cecos vide, le stropiatos cammina, le leprosos es mundate, le surde audi, le mortos resuscita, e le bon nova es proclamate al pauperes^[5]. ²³Benedicte^[6] es qui non se offendera de me^[7].

²⁴Quando le messageros de Johannes habeva retornate, Jesus comenciava parlar al multitudes: “Qual sorta de homine expectava vos vider in le deserto? Esque ille esseva como un debile canna agitate per le vento? ²⁵O vos pensava de vider un homine vestite de vestimentos delicate? No, gente vestite con vestimento preciose e delicate vive in le palacios del reges! ²⁶Ma qui voleva vos vider? Un propheta? Si, io dice vos, e plus que un profeta. ²⁷Ille es le homine del qual le Scripturas dice: “Ecce, io manda mi messagero in avante, le qual preparara tu via ante te^[8]’. ²⁸Io dice a vos que inter tote illes qui nasceva de un femina, nemo es plus eminente que Johannes. Tamen, le plus parve in le regno de Deo es plus eminente que ille^[9]”. ²⁹(Tote le populo, includite le infame receptores^[10] de impostos, audiente iste parola, recognosceva le justitia^[11] de Deo, proque illes habeva recipite le baptismo de Johannes. ³⁰Tamen, le Phariseos e le expertos in le Lege rejectava le proposito de Deo pro illes mesme, proque illes non habeva recipite le baptismo de Johannes^[12]).

³¹“A que, dunque, poterea io comparar le gente de iste generation? A qui poterea illes esser simile? ³²Illes es simile a infantes que joca in le placia public. Illes querela con lor companiones dicente: ‘Pro vos nos ha sonate le flauta e vos non ha dansate; alora pro vos nos cantava un lamentation funebre, e vos non ha plorate’. ³³In le mesme maniera veniva Johannes le baptisator e ille non passava su tempore in mangiar pan e biber vino, e vos dice: ‘Un demonio le possede’. ³⁴Alora le Filio del Homine veniva festeante e bibente, e vos dice: ‘Ecce un glutton e un bibitor de vino, amico de infame receptores de impostos e de altere peccatores!’”. ³⁵Ma le sapientia demonstra haber ration ab le vita de illes qui lo seque^[13]”.

Le unction de Jesus

³⁶Un del phariseos invitava Jesus a mangiar con ille. Assi, Jesus entrava in le casa del phariseo e prendeva su placia al tabula. ³⁷E ecce, un femina de mal reputation de ille citate arrivava inopinate. Illa habeva apprendite que Jesus dinava in le casa del phariseo, e superveniva portante con se un vaso de alabastro plen de unguento preciose. ³⁸Assi, illa se poneva in genus a su pedes, plorante. Su lacrimas comenciava cader sur le pedes de Jesus, e illa los essugava con su longe capillos. Deinde, illa continuava basiar le pedes de Jesus e los ungueva con le oleo perfumate^[14]. ³⁹Al vider isto, le phariseo qui le habeva invitate diceva in se ipse: “Si iste homine esseva vermente un propheta, ille saperea qual sorta de femina es illa qui le tange: un peccatora!”. ⁴⁰Jesus, qui sapeva lo que ille pensava, le respondeva: “Simon, io ha alique a dicer te”. Ille replicava: “Magistro, dice me”.

⁴¹“Un creditor habeva duo debitores: un debeva 500 denarios, e le altere 50. ⁴²Quando illes non poteva plus pagar, ille cancellava le debitas de ambes. Ora, dice me, qual de illes le amara de plus?”. ⁴³Ille le respondeva: “Io suppone que se tracta de ille al qual esseva cancellate le debita le plus grande”. Jesus le diceva: “Tu ha judicate correctemente”. ⁴⁴Alora, vertente se verso le femina, ille diceva a Simon: “Vide tu iste femina? Io entrava in tu domo, e tu non me dava aqua pro nettar mi pedes, ma illa ha baniate mi pedes con su lacrimas e los essugava con su capillos. ⁴⁵Tu non me dava un basio de salutation, ma desde que io entrava, illa non cessava de basiar mi pedes. ⁴⁶Tu non ungueva mi capite con oleo, ma illa ha unguite mi pedes con preciose unguento. ⁴⁷Pro iste ration io te dice: su peccatos, que es multe, ha essite perdonate: pro iste ration illa me monstrava grande amor. Ma un persona al qual es perdonate pauco, ama pauco”. ⁴⁸Pois Jesus diceva al femina: “Tu peccatos es perdonate”. ⁴⁹Ma le altere convivas comenciava dicer inter se: “Qui es iste homine qui mesmo perdona peccatos?”. ⁵⁰ Ille diceva al femina: “Tu fide te ha salvate; vade in pace”.

Notas

1. Le texto suggere un genuin affection de celle centurion verso su servo. Il non se tracta solmente de un damno practic.
2. Le ration proque ille centurion roman mandava tal emissarios non es clar, ma probabilemente que le centurion respectava le confinios ethnic, que esseva importante in le antique cultura grec-roman e judaic. Le reporto parallel de Mattheo 8:5-13 non mentiona tal emissarios.
3. Illo se refere specificamente al parola potentie de Jesus (cf. Luca 4:36, ubi su parola expelle demonios). Implicitemente include autoritate e efficacia divin.
4. Jesus responde al lamento ritual (cf. Marco 5:38), ma su parola prepara le resurrection del juvene – un signo del Regno ubi "Deo essugara omne lacrima" (Apocalypse 21:4)».
5. Isaia 35:5-6.
6. O “beate”.
7. Le verbo grec original (σκανδαλίζω) significa, in senso literal, "incontrar un obstaculo que face impinger" o "trovar un causa de choc". In iste contexto, illo se refere a illes qui, vidente le obras de Jesus, se disilludeva, pois que ille non correspondeva a lor expectativas politic o religiose (cf. Mattheo 11:6).
8. Machia 3:1.
9. De post Johannes il eveniva un cambio de eras. Johannes se colloca al fin del vetere era e, in un certe senso, ille es un figura pivotal, transitional. Le nove era, del qual Johannes es le heraldo, es tanto eminente che mesmo le membro le plus basse de illo, es plus eminente que le persona le plus eminente del era precedente. (Le versiculo parallel in Mattheo 11:11 dice “regno del celos”).
10. Litt. “le publicanos”.
11. Litt. “justificava Deo”. Isto poterea esser expandite con: “recognosceva que Deo faceva lo que es bon, lo approbava”. Le puncto es que le bontate e le gratia de Deo, declarate per le invitation de Johannes, esseva justificate e mesmo esseva recipite de illes ab le quales on minus lo haberea expectate, illo es le infame publicanos e notori peccatores. Illes demonstrava un plus grande sensibilitate spiritual que alteres, Iste contrasto es clar in versiculo 30.
12. 7:29-30 Mattheo 21:32; Luca 3:12.
13. Litt. “Ma le sapientia es justificate per tote su filios”.
14. 7:37-38 Mattheo 26:7; Marco 14:3; Johannes 12:3.