Parloma piemontèis
Parloma piemontèis[modifiché]
Mi parlo ën piemontèis
da quandi che son na,
l'é la lenga dij mè vej
e dla gent dla mia ca.
l'é na lenga fòrta e dura
s'as presenta l'occasion,
ma ëdcò dossa, fin-a e pura
se at conta n'emossion.
Mi lo parlo e son contenta
d'avèilo ëdcò mostrà,
an n'era nen sospeta
a lese e scrivlo a mie masnà.
Lòn ch'an passa për la testa
a mi an ven natural
penselo an costa lenga
peuj traduvlo an italian.
A smija na còsa dròla
mach parlelo e scrivlo pa,
a-i va pa tan dë scòla
mach ëd bon-a volontà.
Pensoma ën momentin
a nòsti amis napoletan,
për lor a va tut bin
parlé e canté pa 'n italian.
Alora noi contoma gnente
ant l'italian-a socetà?
Tuti ansema fomse sente
e parloma ën nòsta realtà.
Onoroma la memòria
dij autor dël temp passà
lor l'han scrit la nòsta stòria
e lòn a va pa dësmentià.
E chi ch'a dis: mi son pa bon,
ch'a von-a a lese sla ragnà,
ch'a pèrda nen cost'occasion
lì a-i é tut bin spiegà,
për scrive giust e për capì
costa lenga ëd nòsti cé
che parloma tuti i dì
e butela sul papé.
Për vive bin ant ël doman
arcordomse nòste rèis,
ancaminoma tui pian pian
a parlé e scrive an piemontèis.
Annamaria Giustetto