Osvaldo Piatti/Stèila Alpin-a

Artorn

---

Stèila Alpin-a

Fior tanto dròla, e se voroma gnanca bela
stërmà fra ij ròch ëd la bruera e dal ciaplé;
l’é na gran gòj trovela e anche pijela,
ma con l’arzigh, fin-a fàcil, ëd podèj casché!
Tant pressiosa che da le guardie a l’é governà,
e guaj, guaj a mi se an ciapèisso a cheujla,
par bin ch’an vada, na bela multa bin salà!
Epura, l’é n’arciam pròpi da ‘’stèila’’.
Smija fàita da vlù, color ne vert, ne gris,
con feuje e fior quasi dl’istessa tinta,
e sovéns a va finì ’nt una cornis,
come ch’a fussa na fior finta!
Opura ’n sël burò, dnans na fotografìa,
d’un fratel che ’n montagna l’é stàit massà,
guèra fra fratej dl’istessa ca!
Oh, cara stèila, it ses parèj ’d cola morfela
che mi da ’n pòch i j’a stasìa d’apress,
ma l’é staje gnun vers ëd conquistela,
l’é stàit ën gran sfòrs sensa sucess!
Anvece ti, it fas babòja, daré ’d na pera,
e smija che ’d dise: ‘’ Venme pijé, se ’t ses ardì ’’
‘’sarai toa, la pì bela fior ëd la bruera :
‘’toa morosa l’é scapà, mi nò, t’ë speto sì!’’
I l’hai slongà le man, e ’s peul dì, j’era rivà,
ma purtròp son sghijà ’n sle pere dël ciaplé,
così ti mia cara stèila, it ses sempre là
a fé ‘’maramau’’ a chi ch’a veul ‘’ëvnite a s-cianché’’.
Però, mia cara stèila, it ses andàita pròpi an bass
it l’has vinciù la guèra là ’n sël Rociamelon,
ma adess it ses përzonera, andrinta a col cit vas
ant la giojera dla fiorista, ëd Cors Giambon!