Neuv Sermon Subalpin/Un ambrass
N'ambrass ch'an confòrta e buta al sicur per sèmper[modifiché]
- Abresé: Mangé tuti ansema a festegia e a rinfòrsa lòn ch’a gropa tra ‘d lor parent e amis. Për ij cristian, mangé ansema a l’ha ‘n sens ancora pì ancreus përché a festegia e a rinfòrsa la comunion ch’i l’oma con Gesù Crist, nòst Signor e Salvator e an tra ‘d nojàutri coma sò còrp. Anans dij sò patiment e mòrt, Gesù a fà n’ùltima sin-a con ij sò dissépoj. Për chiel a l’é n’ocasion pressiosa ‘d selebré e rinforsé sò amor për lor, ch’a riva fin-a a la mira ‘d meuire për lor. An cola ocasion Gesù a prega Dé sò Pare përchè chiel a-j guerna për ël temp e l’eternità. Dal test ëd Gioann 17:1-11 i dëscheuvroma nen mach coma cola preghiera a l’é fàita ‘dcò për nojàutri, ma ch’an mostra ‘dcò quatr verità ‘d base ‘d nòstra fej.
Mangé ansema[modifiché]
La costuma ‘d mangé ansema, fé disné ansema coma ‘d famije e d’amis, a l’é un-a dj’espression pì bele dla féj cristiana. La Sin-a ‘d Nosgnor (ch’as dis ëdcò la Comunion o Eucaristìa) a l’é la rapresentassion simbòlica ‘d costa pràtica. Ansema al Batésim, la Santa Sin-a a l’é l’amblema, l’ansëgna ch’i dovroma për figuré e selebré nòstra comunion, comunansa, identificassion con ël Signor e Salvator Gesù Crist, visadì ‘l fàit che, coma ‘d cristian, i soma unì strèit a chiel e l’ùn con l’àutr.
I trovoma ij prim dissépoj ëd Gesù tùjt ansema con chiel giusta anans a j’aveniment tragich dij sò patiment e mòrt an s’ na cros. An cola ocasion sò Magìster e Signor a l’avìa ambrassaje con sò amor, n’amor ch’a sarìa andàit fin-a a la mira ‘d meuire për lor. Antramentre ch’a fasìo cola sin-a, Nosgnor a j’ambrassa con na preghiera ch’a j’avrìa sicuraje për ël temp e l’eternità sota la protession, la guerna, ‘d Nosgnor Dé. Cola bela preghiera Gesù a l’ha fala nen mach për lor antlora ma ‘dcò për mincadun ëd nojàutri, s’i l’oma acetà, arseivù, la ciamada dl’Evangel a d’esse nojàutri ëd dissèpoj dël Signor e Salvator Gesù Crist.
La prima part ëd cola preghiera a l’é l test dla Paròla ‘d Nosgnor ch’i lesoma ancheuj e ch’i na faroma l’oget ed nòstra riflession meditativa. A conten quatr afermassion a riguard dle vrità fondamentaj, ëd base, dl’Evangel. A son le vrità ch’i l’oma da ambrassé, da comprende bin si vorsoma avèj l’inteligensa ‘d lòn ch’a l’é ‘l cheur dla fej cristian-a. Mia preghiera a l’é ‘dco che coste vrità a peudo dventé part ëd vojàutri, pròpi le vòstre, s’a son ancora nen dventaje, o ch’a peudo anreisesse ancreus an vojàutri se già i l’eve faje le vòstre.
Lesoma, antlora, lòn ch’i trovoma ant l’Evangeli ‘d Gioann, capìtol dissét, dal vers 1 a l’óndes.
- “Gesù a l’ha dit ste còse e peui, an aussand j’euj al cél, a dis: “Pare, l’ora a l’é vnùa; glorifica tò Fieul, parèj che tò Fieul at daga glòria, pròpi coma ti t’l’has daje autorità an sl’umanità antrega, perch’ a daga vita eterna a tuti coj ch’ it l’has daje. Ora, costa-sì a l’é la vita eterna: ch’a conòsso ti coma ‘l sol e ver Dé, e ch’a conòsso Gesù Crist, col che ti’ t’l’has mandà. Mi i l’hai date glòria an sla tèra: i l’hai compì ‘l travaj che ti ‘t m’avìe dàit da fé. Adèss, Pare, dame glòria an toa presensa, cola glòria che mi i l’avìa press a ti prima ch’ël mond a fussa fàit. I l’hai fàit conòsse tò Nom a j’òm che ti t’ l’has dame dal mond. A l’ero ij tò, e ti ‘t l’has damje, e lor a l’han scotà toa Paròla. Adèss a l’han capì che tut lòn ch’ it l’has dame a ven da ti përchè i l’hai daje le paròle che Ti t’l’has dame. Lor a l’han arseivuje e përdabon a capisso che mi i son vnù da Ti e a chërdo ch’it l’has mandame. I prego për lor; i prego nen për ël mond, ma për coj che ti ‘t l’has dame, përchè a son ij tò. Tut lòn ch’a l’é mè, a l’é tò, e lòn ch’a l’é tò, a l’é mè, e lor a l’han dame glòria. Adèss i son pì nen ant ël mond, ma sti-sì a son ant ël mond, e mi i vado da Ti. Pare sant, guernje an tò Nom, coj, i diso, che ti ‘t l’has dame, parèj ch’i sio un coma nojàutri i soma un” (Gioann 17.1-11).
Quatr vrità fondamentaj[modifiché]
Le quatr affermassion ëd pressiose vrità fondamentaj ch’i trovoma an ësto test a son: (1) N’afermassion ëd compiment; (2) n’afermassion dla pien-a autorità e glòria ‘d Gesù; (3) n’afermassion an sla vita eterna; (4) n’afermassion an lòn ch’i soma nojàutri coma dissépoj ëd Gesù.
1. N’afermassion ëd compiment “Gesù a l’ha dit ste còse e peui, an aussand j’euj al cél, a dis: “Pare, l’ora a l’é vnùa; glorifica tò Fieul, parèj che tò Fieul at daga glòria, pròpi coma ti t’l’has daje autorità an sl’umanità antrega ... Mi i l’hai date glòria an sla tèra: i l’hai compì ‘l travaj che ti ‘t m’avìe dàit da fé” (1,4).
Gesù a prega fiusos ël Pare dël cél përchè ch’a l’avìa pien-a comunion con chiel. Gesù a l’era e a l’é an completa armonìa con Nosgnor Dé. A-i era gnente ch’a podèissa esse d’antrap an tra ‘d lor. Mentre che Gesù a prega an favor ëd coj ch’a aparten-o a chiel, i podoma avèj la pien-a certëssa che soa preghiera a l’é stàita scotà e che Dé ‘l Pare a l’ha rësponduje ‘d conseguensa.
Gesù as rendìa cont che precis an col moment-lì “l’ora a l’era vnùa”. L’ora ‘d còsa? Gesù as arferiss al perìod ch’a quata l’ùltima sman-a ‘d soa vita an sla tèra, na sman-a ‘d patiment fòrt, un perìod ch’a l’é vnù a la fin con sò artorn al Pare travers soa mòrt, arsurression e esaltassion. Për cola “ora” tut ël rest ëd sò ministeri a n’era la preparassion. J’aveniment ëd cola “ora” a son, an efet, d’amportansa fondamental për l’antrega soa mission, ël but, ël motiv ëd sò ministeri antregh. Tant a l’é parèj che ‘l Testament Neuv a dis che l’Evangel, la Bon-a Neuva ch’a nunsia a l’é costi aveniment
J’aveniment dël patiment, dël sacrifissi ‘d soa mòrt, e ‘d soa arsurression a son le fondamenta, ël mojen, ch’a rend possìbil la salvëssa ‘d pecator. La grassia ‘d Nosgnor ch’a oten, ch’a realisa ël përdon dij nòstri pëccà e ‘l ristabilment ëd nòstra comunion con chiel a l’é basà an sù lòn che Gesù a l’ha compì cola sman-a - e an sù gnente che nojàutri i l’òma fàit o merità. Lòn che Gesù a l’ha compì an cola sman-a, sò valor e virtù, as estend con efet a tuti coj ch’a l’é destinà. Col-lì a l’é “ël travaj” (4) che Gesù a l’avrìa fàit. La natura dël “travaj” o “l’euvra” ch’ ël Pare a l’ha fidà al Fieul për che a l’ha compissa a comprend la mission dël Fieul d’esse ‘l Salvator (3:17), ma chiel a l’ha compìa specifich për ël mojen ëd soa mòrt an sla cros coma sacrifissi për l’espiassion dij pecà ‘d coj ch’a son destinà a la grassia.
Ij patiment e la mòrt ch’a son ëstaje arfilà a Gesù, da la mira dël mond a l’ero n’onta, na vërgògna. Da la mira ‘d Nosgnor, d’àutra banda, a j’ero d’aveniment glorios ch’a porto onor a Nosgnor Dé e a sò Crist përchè ch’a son ël compiment pien ël lòn che Nosgnor a l’avìa proponusse ‘d fé da l’eternità. A son la dimostrassion che le promësse ‘d Nosgnor a son nen ëd paròle veuide, e che la përson-a e ‘l ministeri ‘d Gesù a l’é nen ëstàit un faliment. A l’é për lòn che Gesù, anans ëd meuire, a l’hà crijà: "Tut a l'é compì" (Giann 19:30).
2. N’afermassion dla pien-a autorità e glòria ‘d Gesù: “Ii t’l’has daje autorità an sl’umanità antrega, perch’ a daga vita eterna a tuti coj ch’ it l’has daje (...) Adèss, Pare, dame glòria an toa presensa, cola glòria che mi i l’avìa press ti prima ch’ël mond a fussa fàit.” (2,5).
Nosgnor ël Pare a l’ha dàit a So Fieul Gesù, ël Crist, pien-a autorità an sl’umanità antrega, passà, present e dl’avnì, a fà nen chi ch’a sìo e andova ch’a sìo. Soa glòria a dipend nen mach da lòn che chiel a l’ha compì, ma da chi ch’a l’é. A dipend dal fàit che chiel a esistìa già da l’eternità coma ‘l Fieul ëd Nosgnor, soa Paròla. A l’é parèj che Gesù a l’é proclamà al mond. Coma ch’a diso le Scriture: “A l'é 'dcò për lòn che Nosgnor a l'ha esaltalo fòra ‘d mzura e ch'a l'ha daje 'n nòm ch'a l'é dzora 'd minca d’àutri nòm, parèj che al nòm ëd Gesù tùit as buto an ginojon - a fà nen anté ch’a sio: an cel, an tèra o sot-tèra, e che minca lenga a confëssa che Gesù Crist a l'é 'l Signor, a la glòria 'd Dé 'l Pare” (Filipèis 2:9-11). A l’é tant parèj che: “La salvëssa as peul trovesse an gnun d'àutri, përché, sota 'l cél, a l'é nen dàit a j'òm d'àutri nòm ch'a peusso salvene" (At 4:12).
S’i veule na vita ch’a l’abia ‘d significà e ch’a finissa pì nen, serchela an gnun àutr pòst e chërde nen a le pretèise fàusse ch’a diso ch’a-i sarìo d’àutri senté ch’a men-o a la salvëssa. A-i é Gesù e mach chiel: a lo dis ciàir la Paròla ‘d Nosgnor. Andé a chiel diret e con fiusa. A-i é gnun ch’a l’abia arseivù d’autorisassion a fé l’istess sò travaj o a giutelo! A l’é chiel ch’a dà “vita eterna” a tuti coj che Nosgnor a l’ha fidaje.
3. N’afermassion an sla vita eterna. “Ora, costa-sì a l’é la vita eterna: ch’a conòsso ti coma ‘l sol e ver Dé, e ch’a conòsso Gesù Crist, col che ti’ t’l’has mandà” (3).
Ël concet ëd vita eterna a podrìa o a podrìa nen esse quaicòsa ‘d desiderabil, ma a l’é nen fàit për sodisfé nòstre ambission egoista. Gesù medésim a s-ciairìss ambelessì lòn ch’a l’é. La vita eterna a l’é nen mach na vita ch’a finiss pì nen, na question ëd durà. A l’é pitòst na qualità ‘d vita. Soa qualità, valor, a dipend da sò rapòrt con Nosgnor.
Nòstra anvìa, ëd tut nòst cheur, nòst sust ëd na vita ch’a na vala vreman la pen-a e ch’a sia libera dal mal, da la soferensa e da la mòrt, a corispond, ant le paròle ‘d Gesù, a nòstra anvìa, nòst sust, nòst desideri con tut nòst cheur a d’esse an comunion con Nosgnor Dé e con sò Crist, che noi i-j vorsoma bin coma lòn ch’a l’é pì ‘d pèis an nòstra vita. Sto sentiment a l’é bin da leugn da lòn ch’a vorìa la pì part ëd la gent. A podria bin vorej na vita ch’a dà ‘d sodisfassion, ma lor a vorio avèj gnente da fé con Nosgnor, përchè, an efet al l’han an ghignon. Nosgnor Dé a l’é la sorgiss e ‘l sostegn dla vita, ëd na vita ch’a l’abia ‘d significà, e cola vita lì as la peul trové mach an chiel e an sò Crist. Gesù a definiss la vita eterna l’esse an relassion ëd fej e d’amor con ël Pare dël cél, l’ùnich e ver Dé, e Gesù Crist, che chiel a l’ha mandalo. Na vita d’abondansa e eterna a treuva soa definission ant ël “conòsse” (esse an rapòrt) con ël Pare e con ël Fieul. La sola manera për oten-e costa vita eterna, l’é a dì, oten-e costa conossènsa ‘d Dé ‘l Pare a l’é për vl mojen dël Fieul, Gesù Crist. Costa “conossensa” a l’é nen mach quaicòsa ch’a l’abia da fé mach con la ment, ma a l’é na relassion un rapòrt. A comprend l’esse an rapòrt d’amor e ‘d gioiosa ubidiensa a chiel.
4. N’afermassion an lòn ch’i soma nojàutri coma dissépoj ëd Gesù. “I l’hai fàit conòsse tò Nom a j’òm che ti t’ l’has dame dal mond. A l’ero ij tò, e ti ‘t l’has damje, e lor a l’han scotà toa Paròla. Adèss a l’han capì che tut lòn ch’ it l’has dame a ven da ti përchè i l’hai daje le paròle che Ti t’l’has dame. Lor a l’han arseivuje e përdabon a capisso che mi i son vnù da Ti e a chërdo ch’it l’has mandame (..) Tut lòn ch’a l’é mè, a l’é tò, e lòn ch’a l’é tò, a l’é mè, e lor a l’han dame glòria” (6-8,10).
Coj che Gesù a salva a son ëd gent sernùa e ciamà fòra dal mond. A l’é ‘d gent ciamà a bandoné ij senté ‘d ës mond, la manera ‘d pensé e la condòta tìpica dla gent ‘d ës mond-sì e ch’a l’é convertìa a na vita ‘d comunion e d’ubidiensa fedel a Nosgnor Dé, conforma a coma chiel as arvela an Crist travers la Bibia antrega. A lor Nosgnor a l’é arvelasse për ël mojen ëd Gesù ch’a l’ha daje soe paròle, soa dotrin-a. A l’é ‘d gent ch’a-j chërd, ch’a l’a acetalo, arseivùlo bin volenté. Lor a capisso, a san, sensa ‘d dubi, che tut lòn ch’a l’é e ch’a l’ha fàit Gesù a ven da Nosgnor Dé. Për lor sossì a l’é ‘n fàit ciàir e con gòj lor a ubidisso a soa paròla. L’eve fala vojàutri costa esperiensa? S’a l’é parèj o s’i vorìe ch’a fussa parèj, i seve an tra ‘d coj che Nosgnor a l’ha sernù an Crist.
A l’é për costa gent-sì che Gesù a prega. Chiel a dis: “I prego për lor; i prego nen për ël mond, ma për coj che ti ‘t l’has dame, përchè a son ij tò” (9). “Ij tò” a son coj ch’a-j son ëstàit fidaje për arsèive la grassia dla salvëssa, antlora e për tute le età. Che Gesù a disa ‘d volèj nen preghé për ël mond a ven coma na surprèisa ch’a parëss për tanta gent nen possìbil, ma a l’é parèj, ch’a piasa o ch’a piasa nen. A l’é pròpi nen vera che Nosgnor Dé a trata tuti ant l’istessa manera: sossì a l’é nen ëscrit an soa paròla, ant tut ël mëssagi dël Testament Neuv e për ël rest dla Bibia. An efet, a-i é na distinsion ciàira ant la preghiera ch’a fà Gesù: da na banda a-i é coj ch’a son “dël mond” e ch’a son condanà për càusa dij sò pëccà e arvira a Nosgnor - e lolì a l’é confòrm a giustissia; e da l’àutra banda a-i é coj pecator ch’a son ëstàit ciamà a “seurte dal mond” për dventé ‘d dissépoj ëd Gesù e d’arsèive la grassia dla salvëssa. Sti-sì a son ëstàit sernù nen përchè a lo meritèisso, ma mach për la misericòrdia ‘d nosgnor.
Për còsa Gesà a prega an sò favor ëd lor? Gesù a dis: “Adèss i son pì nen ant ël mond, ma sti-sì a son ant ël mond, e mi i vado da Ti. Pare sant, guernje an tò Nom, coj, i diso, che ti ‘t l’has dame, parèj ch’i sio un coma nojàutri i soma un” (11). Gesù a prega che an ësto mond, ch’i na soma mach ëd passagi, noi i sìa “tnì al sicur”, sota la protession e la guerna ‘d Nosgnor. Coma ‘d dissépoj ëd Gesù, i podoma esse sicur ëd sòn: i soma stàit sicurà “an bon-e man” tant che l’euvra ‘d salvëssa che a l’é comensà an noi a sìa compia sensa gnente ch’a na sia d’antrap. Antlora i saroma për sèmper con Nosgnor.
Tut sossì a peul esse ël vòstr se vojàutri ch’i më scote ancora i seve nen partëd cost “ambrass” amorèivol ëd Gesù. Sto-sì a l’é l’apel ch’av fà l’Evangel. Ancheuj a l’é nen n’asar che vojàutri i sie rivà a sente sto mëssagi-sì fin-a adess.
Conclusion[modifiché]
L’euvra ‘d salvessa a l’é stàita compìa. La pien-a autorità ‘d Gesù a l’é stàita confermà, la vita eterna a l’é stàita acordà e nòstra identità ‘d gent che për la grassia ‘d Nosgnor a aparten al Salvator Gesù Crist, a l’é stàita sicurà. Che lë Spirit Sant a peuda gravé coste vrità sèmper ëd pì ant vòst cheur e ch’i peude parèj gòde dla comunion dij dissépoj ëd Gesù.
Pregoma: Nosgnor, rè 'd glòria! It l'has esaltà Tò Fieul ùnich Gesù Crist con ëd grand trionf a Tò Regn an cèl: lass-ne nen sensa consolassion, ma manda Tò Spirit Sant për dene fòrsa, e esaltane a col leugh anté che nòst Salvator Gesù Crist a l'é andàit anans; ch'a viv e regna con Ti e con lë Spirit Sant, un sol Dé, ant na glòria eterna. Amen.