Neuv Sermon Subalpin/Lese la Bibia minca dì
Lese la Bibia minca dì[modifiché]
I voria ancorageve a lese la Bibia, la Paròla ‘d Nosgnor, minca dì.
An tra le petission dla preghiera che Gesù a l’ha mostrane a-i é la frase: “Dane minca dì ël pan ch’i n’oma da manca” (Luca 11:3). Nosgnor Gesù Crist a parla ambelelì nen mach dla nuritura dël còrp, ma ‘dcò ‘d cola dl’ànima. La Paròla scrita ‘d Nosgnor a l’é ‘l nutriment che chiel a l’ha dane për l’ànima. S’is nutrissoma nen i meuireroma. Nòst ëspirit a l’ha ‘dcò da esse nutrì e a-i é gnun nutriment pì sostansios e bon che la Paròla scrita ‘d Nosgnor, che,a n efet, a l’é l’ùnich.
Vera, la preghiera e la partecipassion a la Sin-a ‘d Nosgnor (l’Eucaristìa) a son ëdcò ‘d nutriment ëd l’ànima, ma lor a son tanme ‘l contorn dla carn quand ch’i mangioma ‘l disné: a l’é la carn, la paròla scrita ‘d Nosgnor ch’a l’é la pitansa prinsipal: ël rest a l’é mach ël contorn. Pì ‘d lòn, a l’é nen pro dë scoté la Paròla ‘d Nosgnor ant le cese la Duminica e pijé part a l’Eucaristìa. S’i la lesoma e la meditoma nen tùit ij dì, la Paròla scrita ‘d Nosgnor, a sarìa coma s’i mangèisso mach na vira la sman-a (e tanti, an cesa, a-i van gnanca tute le Duminiche!), e l’Eucaristia a l’é nen quajcòsa ‘d magich, ma a va semper ansema a la Paròla nunsiù, sëdësnò da sola a l’é gnente.
I vorìa deve amnelessì quaj d’àutre motivassion ch’i l’oma da lese la Paròla ‘d Nosgnor minca dì.
1. La letura minca dì dla Bibia an buta an comunicassion con Nosgnor[modifiché]
Tùit i savoma che na bon-a relassion con quajdun a venta ch’a sìa coltivà da la comunicassion. Quand che la comunicassion a l’é scarsa, la relassion a së slontan-a, e a-i é fin-a ‘d privo ch’a ven-a a manché. L’istess a l’é vera con nòstra relassion con Nosgnor. I l’oma da manca ‘d comuniché con nòst Pare ch’a l’é an cél, e la manera ch’i podoma felo a l’é për ël mojen dla Paròla, dël Sacrament e dla preghiera. Chiel an parla ant la Paròla e ant ël Sacrament, e nojàutri i parloma a Chiel për ël mojen dla preghiera spòtica.
La manera prinsipal che Nosgnor a l’ha ‘d parlene da Soa Paròla a l’é la letura pùblica e la predicassion dla Bibia ant ël Servissi divin dla Duminica (ël Dì ‘d Nosgnor)[1]. Për tanta part dla stòria dla Cesa, cola-lì a l’era an pràtica l’ùnica manera che ‘n cristian a l’avìa dë scoté la Paròla ‘d Nosgnor. Da l’Arforma protestanta anans, lë Spirit Sant a l’ha fàit a sò pòpo na benedission ëstrasordinaria, a l’ha fàit che ‘d còpie dla Bibia a bon mërcà a intrèisso ant le ca dle famije cristian-e e a fusso butà ant le man ëd minca cristian. Ancheuj a-i é pì gnun-a scusa për nen lese la Bibia, ëd lese ‘d përson-a la Paròla ispirà da Nosgnor: i lo podoma fé an tante manere. I l’oma da profitene d’ës don maravijos. Coj ch’a vorìo ch’i nna fusso privà a son ij nemis dla salute ‘d nòstra ànima.
A l’é bin vera che la letùra pùblica e la predicassion dla Paròla ant la cesa dël pòst a sarà sèmper la manera la pì amportanta che Nosgnor a dovra për parlene, ma cola-lì a l’é nen l’ùnica manera. Lese la Bibia minca dì ant le famije e ‘d përson-a a l’é ‘dcò na part amportanta dla comunicassion ëd Nosgnor con nojàutri, e a nutriss nòstra relassion con Chiel.
2. La letura minca dì dla Bibia a forniss da mangé a nòstra ànima[modifiché]
Apress l’arsurression, Gesù a l’ha comandà a Pé: "Guerna ij mè agnej … goerna mie feje” (Gioann 21:15,17), e chiel a l’ha falo e a séguita a felo quand che le feje ‘d Nosgnor a son mnà ant le pasture bondose dla Paròla ‘d Nosgnor. A l’é për lòn che la Paròla ‘d Nosgnor a l’é ciamà “ël pan dla vita” e a l’é për lòn che ‘l bergé fedel a dispensa con abondansa la Paròla ‘d Nosgnor durant la radunansa pùblica dla Duminica për ël sërvissi dla Paròla e dij sacrament.
Minca Duminica na tàula a l’é prontà për ël pòpol ëd Nosgnor: ambelelà a-i é da mangé e da bèive an abondansa për nòstre ànime[2]. Contut, durant la sman-a, nòstre ànima a peudo arsèive da mangé e da bèive për la letura e la meditassion dla Paròla scrita ‘d Nosgnor. A l’é vera ch’i podoma nen prediché a noi medésim ant la mzura ch’a serv o d’esse sustnì da soj an lassand da banda ‘l disné dla famija dij chërdent cristian la Duminica, contut i podoma ancora trové da mangé për nòstra ànima durant la sman-a. An efet,l’alimentassion durant la sman-a a podrìa disse ch’a seurt, ch’a nass, da la festa dël Dì ‘d Nosgor, e a n’é la rispòsta.
I podrìo ‘dcò dovré na figura diversa: j’utiss pùblich dla grassia ëd Duminica a son tanme ‘l vërzé cudì da ‘n giardiné: a-i é la povura, lë dzerbé, la sëmna, l’androgé, e vìa fòrt… La letura minca dì dla Bibia a l’é, contut, coma ‘l sistema ‘d seivada ch’as doverta minca dì për quaj minuta për giuté a mantnì verd ël vërzé. Coj ch’a leso la Bibia e a la médito minca dì a son coma l’erbo ch’a na parla ‘l Salm 1: “Coj-lì a saran tanme d'erbo piantà arlongh la sponda 'd na rivera e ch'a dan sò frut an soa stagion. Soe feuje a ven-o mai sëcche e soa produssion a l'é sèmper fosonanta” (1:3).
3. La letura minca dì dla Bibia a giuta a santifiché nòstra ca[modifiché]
Ant ël Testament Vej ël pòpol ëd Nosgnor a l’era comandà ‘d tiré sù ij fieuj e le fije an mostrandje la Paròla ‘d Nosgnor. “Grava ant ël cheur le paròle dij comandament che ancheuj it dago; Anciavje ant la ment dij tò fieuj; parlane quand ch’it ses a ca, quand ch’it vades a deurme e quand ch’it àusse dal let. Groptje a le man coma ‘n bindel, portje tanme na marca an tra j’euj. Scrivje ai montant dla pòrta ‘d toa ca e dle pòrte dla sità” (Deuteronòmi 6:6-9).
Nosgnor a dà l’istess comand ant ël Testament Neuv: “E vojàutri pare anvelené nen l'ànima dij vòstri fieuj: anleveje bin e mostreje coma ch'a farìa 'l Signor” (Efesin 6:4). La letura minca dì dla Bibia a l’é na part amportanta ‘d cost “anlevament”. Quand ch’i doverta la Bibia minca dì, ij fieuj e le fije, l’òm e la fomna, e tùit j’àutri ch’a-i son an nòstra ca, a l’han la possibilità dë scoté ij comandament e le promësse ‘d Nosgnor, d’amprende soa manera ‘d vive. A podran conòsse parèj la santità e soa grassia. A amprendran la stòria dla redension e coma ch’as compissa an Crist. I l’oma da nen dësmentiesse che gnun d’àutri lìber a son ispirà da Nosgnor e a conten-o la fòrsa ‘d salvene.
2 Timòt 3:16-17 a dis: “Tuta la Scritura a l’è ispirà da Nosgnor e ùtil për mostré lòn ch’a l’é ver. An fà rendne cont ëd lòn che an nòstra vita a va nen; an coregg quand ch’i soma ant l’eror e an mostra lòn ch’a l’é giust. Nosgnor a la dovra për preparé sò pòpol a fé tute j’euvre bon-e”. Pendé mach al grand benefissi spiritual ch’a-i é ant ël lese minca dì la Bibia dëdnans a vòstra famija!
4. La letura minca dì dla Bibia an giuta a prontesse a bin meuire[modifiché]
Vàire ch’a l’é ‘l temp ch’i sgairoma dëdnans a la television? Tròp. A l’é tròp grand ël temp ch’i sgairòma an nòstra vita con ëd ròbe ch’an dan gnun profit a nòstra ànima. Quand ch’i saroma an sël let ëd mòrt, i podrioma ringreté ‘l temp ch’i l’oma pa dedicà a lòn ch’a serv për ël bin ëd nòstra ànima. Antlora is trovroma a d’avèj susta d’arcuperé col temp ësgairà, e i lo podroma pì nen fé. L’ùnica ròba ch’i ringretroma mai, contut, a sarà la quantità ‘d temp ch’i l’oma passà a lese la Paròla ‘d Nosgnor. An nòst let ëd mòrt, is pronteroma a d’andeje ancontra al Signor ch’i l’oma daje fiusa e ch’i l’oma parlaje and la preghiera. Cola preparassion a l’é adess ch’a l’ha da comensé e pa nen antlora, quand ch’a sarìa giumai tròp tard. Ant la letura dla Bibia minca dì, i foma n’investiment ch’an fruterà tant: i investissoma ‘d temp për conòsse mej Nosgnor, che a soa presensa i staroma për sèmper. Vorsomne fòrsi stè a la presensa d’un dësconossù?
An conclusion, donca, i veuj ancorageve tuti a lese la Bibia minca dì. Fé na preuva a intré ant na rotin ëd passé minim des minut ant le devossion. A l’é pro quindes minut al dì për lese tuta la Bibia antrega ant n’ann. S’i perde ‘n quaj dì, sagrineve nen. Comensé torna e seguité a felo, ch’i soma salvà mach për grassia e mach an Nosgnor Gesù Crist. Lassé nen che la tëmma ‘d falì a blòca vòstra marcia. “Përché Nosgnor a l’ha nen dane në Spirit ëd tëmma e ‘d timidità, ma në spirit ëd fortëssa, d’amor e ‘d bon sens” (2 Timòt 1:7).
Nòte
- ↑ Roman 10.14-17; 16.25; Efesin 4.11-14; Colossèis 4.16; 1 Tessalonicèis. 5.27; 1 Timòt 4.13; 2 Timòt 4.1-5.
- ↑ Isaìa 55.1-3; Geremìa 3.15; 23.1-4; 31.10.
[