Maria Teresa Tribolo/Col giss ës-ciapà
Col giss ës-ciapà[modifiché]
A l’era comensà l’ann ch’a fasìa tre dla scòla elementar. Mi i j’era na cita pa tròp degordìa. Mach da n’ann i j’era costumame a frequenté tuti ij di ’l midem pòst, la midema scòla ’nsema a j’àutri vint cit e cite, përchè i j’ero na scòla mës-cià ’d fieuj e fije. A dì pòch i j’ero na classe motoben arbiciolùa. I chërdo ch’a l’avèisso sernù le masnà pì balòsse un pòch da sì e un pòch da là për fé na classe: la mia.
A l’asilo i l’avìa nen vorsuje ’ndé, mè pare e mia mare (ij mè) a l’avìo pro provà a porteme, ma mi i brajava tant coma n’òja. Un di i l’hai fin-a provà a scapé përchè am piasìo nen le monie con ij barbis.
E, cand ch’i son rivà an prima mignin, am piasìa nen sté quatr ore ’nt cola stansia, setà dzora col banch ëd bòsch brut, dur e dëscòmod. I peuss dije grassie a cola santa dòna dla magistra che, con tanta passiensa, a l’avìa fame capì a mi e a j’àutri cambrada, che andé a scòla a l’é na còsa seria e che se i fussa scapà a sarìo vnuje ij carabigné con ij barbis a pijeme a ca. Parèj i son costumame a sté ’nsema a j’àutri cit e a avèj na magistra diversa tuti j’agn. Ël prim di dla tersa a l’é capitaje na còsa da nen chërde. A l’é presentasse un magìster òm con ij barbis, l’ùnich an tuta la scòla. I savìa nen ch’a-i fussa ’dcò ’d magìster òm. Për mi, a l’era tant coma cola monia ch’am fasìa tanta por.
A së s-ciamava Geraci, i chërdo ch’a l’avèissa 25 agn o giù da lì. A coj temp a më smijava un vej coma tuti ij grand. A l’era toscan, a portava ’d braje ’d tèila bleuva, (ij jeans) e majon. Ij prim di a son ëstàit motoben grev për nòst magìster: nojàutri i j’ero malfidà, chiel a lo sentìa e a capìa che për vagnesse nòsta fiusa a l’avrìa dovù fé ij sàut mortaj. Apress doi mèis i l’avìo comensà a pijé pian, pianin un pòch ëd confidensa. A l’era un simpàtich, minca tant a contava chèich faribolada (stòria dròla) an toscan e an fasìa grigné tuti. Un di, antramentre ch’a scrivìa dzora la lavagna, ël giss a l’é s-ciapasse an doi tòch. A l’é sentusse ’n rabel da fé tërmolé ij brass e da fé sente un frisson travers al filon ëd la schin-a. Ël magìster a l’ha fàit na còsa dròla ch’a l’avìa mai fàit prima: a l’ha tirà giù, a vos àuta, dontrè paròle gròsse. Nen mach a l’era n’òm con ij barbis, a disìa fin-a le parolasse.
Cand ch’a l’é girasse për vardene con cola cera mortificà për ciamene scusa, i l’oma capì da col sò sguard che fin-a chiel a l’era na masnà un pòch chërsùa ch’a vorìa dësmoresse con nojàutri. Da col di i l’oma comensà a vorèj-je bin, a deje da ment e a gieughe ’nsema a chiel.