La Bibia piemontèisa/Testament Neuv/Ebreo/Ebreo 13

←Ebreo 12

La Bibia piemontèisa Litra a j'Ebreo

Giaco 1→

Litra a j’Ebreo

13

Condòta përsonal e comunitària

¹Che l’amor da frej e seur a chita mai an tra ‘d voi. ²Dësmentieve nen ël dovèj cristian dl’ospitalità; grassie a chila quaidun, sensa savèjlo, a l’ha dàit d’alògg a dj'àngej. ³Arcordeve dij përzoné coma s’i fusse an përzon ansem a lor. Arcordeve ‘dcò ‘d coj ch’a son maltratà, coma s’i sentisse an vòst còrp medésim ij sò patiment ëd lor.

⁴Che ‘l matrimoni a sia onorà da tuti e goerné sensa macia vòstra vita coniugal^[1] përchè Nosgnor a mancra nen ëd castighé coj ch’a son inmoraj e ch’a comëtto d’adulteri.

⁵Ch' ij vòstri cheur a sio sensa avarìssia; contenteve ‘d lòn ch’i l’eve, përchè Nosgnor medésim a l'ha dit: "It lasserai nen e i t'abandonrai nen". ⁶Ëd manera ch’i podoma dì con fiusa: “Nosgnor a m’é d’agiut, parèj i l’avrai gnune tëmme: lòn ch’a podrìa mai feme la gent?”.

⁷Arcordeve ‘d coj ch’a l’han portave a la fej nunsiand-ve la paròla ‘d Nosgnor. Imité l’esempi ëd soa fej ëd lor ; consideré ‘l bin ch’a l’é vnùje da soa vita ‘d lor.

⁸Gesù Crist a resta l’istess: coma ch’a l’era ier, a l’é ancheuj e a sarà doman. ⁹Për lòn, lasseve nen mné dëdsà e dëdlà da ‘d dotrin-e diverse e forestere, përchè  ‘l cheur a l’ha da trové soa fòrsa an la grassia ‘d Nosgnor, e nen an d’osservanse riguard a lòn ch’as peul o ch’as peul nen mangesse. Gnun profit a l’é mai vnune a coj ch’a-j pràtico.

¹⁰Nojàutri i loma n’autar e, dij sacrifissi ch’a-i smon-o a l’han gnun drit ëd mangene j’ufisiant ant ël tabernacol. ¹¹An efet, ël dì che ‘l gran sacerdòt a porta ‘l sangh dle bestie a l’intern dël santuari per fé l’espiassion dij pecà, ij còrp ëd cole vìtime a son dël tut brusà fòra dël campament. ¹²A l’é ‘dcò për lòn che Gesù, për santifiché ‘l pòpol con sò sangh medésim, a l’ha patì fòra da le pòrte dla sità. ¹³Seurtoma, donca, a trovelo fòra dël campament, carià dël disonor che chiel a l’ha portà, ¹⁴përchè nojàutri i l’oma nen ambelessì na sità^[2] da steje ch’a durërà për sèmper, ma i arsërcoma cola ch’a l’é ancora a vnì.

¹⁵A Nosgnor, donca, smonoma sèmper, për ël mojen ëd Gesù Crist, un sacrifissi ‘d làude^[3], l’é a dì, ël frut ëd làver ch’a confesso sò nòm. ¹⁶Dësmentieve nen ëd fé dël bin^[4] e ‘d fé part dij vòstri beni: costi-si a son ij sacrifissi che a Nosgnor a-j piaso.

¹⁷Fé l’ubidiensa ai vòstri dirigent, fé lòn ch’a diso^[5]. Sò travaj a l’é ‘d vijé an sù vòstre ànime: ëd lolì a l’avran da rendne cont. Deje ‘d rason ch’a lo faso con letissia e nen con regret: përchè lòn av sarìa ‘d gnun profit.

¹⁸Preghé për noi: i soma persuas ch’i l’oma na bon-a cossiensa e, an tute le ocasion, i voloma comportene con onestà^[6] con tuti. ¹⁹Dzortut, iv ciamo ‘d preghé përchè i peuda torné bin tòst a troveve.

Preghiera final e conclusion

²⁰Che ‘l Dé dla pas, ch’a l’ha fàit seurte da ‘n tra ij mòrt Gesù, nòst Signor, ël gran Bërgé dle fèje, grassie al sangh ëd n’aleansa eterna, ²¹av fornissa ‘d tut lòn ch’i l’eve da manca per fé soa volontà. Che Nosgnor, për la potensa ‘d Gesù Crist, av fasa porté ‘d frut bondos: lolì a l’é lòn ch’a-j pias. Tuta la glòria a vada a chiel, për ij sécoj dij sécoj. Amen.

²²Iv prego, car ij mè frej e seur, d’arsèive coste paròle d’esortassion, përchè i l’hai scrivune an pòche paròle. ²³I l’eve da savèj che nòst frel Timòt a l’é stàit liberà. Se chiel am ven a troveme tòst, i vnirai a vëdd-ve con chiel. ²⁴Porté ij mè salùt ai vòstri dirigent e a tut ël pòpol sant. Coj dl’Italia av salùto.

²⁵Che la grassia a sia con tuti vojàutri. Amen.

Nòte

1. O “let coniugal”.
2. O “na ca”.
3. O “d’assion ëd grassie”.
4. O “‘d fé beneficensa”.
5. O “sogeteve a lor”.
6. O “onor”.