Francesco Sulliotti/Soe reuse

Da Wikisource.

Artorn


Soe reuse[modifiché]

A la matin bonora, pen-a alvà,
Mama a calava ant ël giardin për vëdde
coma a l'avìo passà la neuit soe reuse.
A l'ero tante e bele, rosse, giàune,
riche 'd color, dlicà, pien ëd nuanse,
a jë cudìa Papà, con tant amor.
Con gnun-a giòja, o vesta 'd lusso, mai
a l'avrìa Mama baratà soe reuse.
Con la tassin-a dël cafè an man,
chila a andasìa tranquila arlongh ël vial
e sùbit a vëddìa le novità:
ël boton che ël dì prima a l'era ancor
sarà, la fior ant ël pì bel ëd sò
splendor e cola ormai passà, finìa.
Cola cita spasgiada nen mach gòj
a portava a sò cheur, na fòrsa e agiut
për consumé, seren-a, la giornà.
Da tanti ani a l'é già mòrta Mama
e mi i son sicur che su an cel
a l'abio daje un premi tut special:
lassela spassëggé trames lë vlu
dle reuse, che a fiorisso, a mila a mila,
ant ij pian sensa fin dël Paradis.