Dario Chioli/Contrast an sl’amor fin

Artorn

---

Contrast an sl’amor fin

- Amor diavlet,
përché a të spòrzi giù dal parapet?
 
- Guardo chi a passa,
për vëdde coj ch’a torno da la cassa.
 
- Artornand, sens’àutr, cassa d’amor
a fà rije ’d piasì ’l cassador.
 
- Për vera, chi a sa vnì a la cassa
a l’é ’dcò bon, mi i penso, da fé rassa.
 
- Se ël sol, come a më smija, a të scàuda,
bin content i sarìa ’d setete ’n fàuda.
 
- Verament mi i pensava, bel giovnòt,
con quaidun, ch’am vorèissa, fé fagòt.
 
- L’arsigneul a veul scapé da la soa rama?
La lontanansa a l’é come na lama.
 
- La lama ’ncheuj a l’é cola dla lun-a:
quand ch’a crèss a pòrta fortun-a.
 
- Ma la fortun-a at dà mach un passagi,
at carëssa fin-a a tant ch’a dura ’l viagi.
 
- Tant ël viagi a finis comunque e ovunque;
mej a val fé l’amor pertanto e dunque.
 
- S’at ses contenta, it porterai dapress,
tant për mi an fin dij cont a fà l’istess.
 
- S’a fà l’istess, con ti i veuj nen vnì;
veuj ’ndemne con chi am veuja bin a mi.
 
- Se gnun a passa, bianca lun-a, ’ncheuj,
chi a baserà le stèile dij tò euj?
 
- A cambia gnente, ’ncheuj o doman:
ël seugn e la realtà as dan sempre man.
 
- Ma s’at n’ampòrta nen dla realtà,
còsa at continui a sërché ver la stra?
 
- Sërco ’n giovnòt doss e rissolin
ch’am veuja bin për sempre d’amor fin,
 
che quand ch’am guarda ij sò euj a së s-ciairisso,
che quand ch’am toca ij mè pensé as distisso,
 
che quand ch’a part i veuja ’mbrasselo
e i l’abia dispiasì a lasselo,
 
che quand ch’a torna i veuja core a ’ncontrelo
e i la finissa pì nen ëd baselo,
 
e ’nt j’ultim dì, dëdnans la pòrta nèira
che i podoma, dandse man, gòde la sèira,
 
e ’ncaminesse peui për la stra scura,
trovandje frescura,
 
e a la fin, rivand ’n sl’odor dël vent,
bèive ’nsema a la final sorgent.
 

7.VII.1994