Dario Chioli/Bisi Bak mòrt e viv

Artorn

---

Bisi Bak mòrt e viv

Poesìa scrita come auguri a Giancarlo Frassinelli, dissépol ëd na dissépola ëd Gurdjieff, filòsof cioè sërcator ëd soa verità, pitor e grafich verament ecessional, pòch dòp ch’a l’era pijaje un colp. Bisi Bak a l’é un përsonagi ëd na soa serie ëd serigrafìe, e a l’ha la forma ëd n’elefantin, bin spess, com Giancarlo medesim.

Ël prim, ël cojon
I l’eve sentì dla mòrt ëd Bisi Bak?
A l’é ’ndà giù për tèra, come ’n sach.
Mai riposand, gnanca ant ij dì dla festa,
a j’é s-ciopaje na ven-a ’nt la testa.
 
Lë scond, ël bravòm
Pòr Bisi Bak, a travajava tant:
vintequatr ore e ’n tòch ògni giornà.
Adess, pòvr òm, l’é bele che panà,
ma a l’à lassà tuti ij pensé da cant.
 
Ël tèrs, ël dubios
Ma a l’é sicur ch’a sia propi s-ciopà?
Ch’a staga nen pitòst për torné a ca?
An fin dij cont a l’é nen così gracil:
a smija che masselo a sia nen facil.
 
Ël quart, ël nemis
Col vampiron! Col assassin dl’astral!
Ch’a intra ant j’àutre teste e a-j fà fé ’n bal!
A meuir gnanca a tireje ’n colp ëd massa:
a smija mes mòrt e peui an pressa a-j passa.
 
Ël quint, ch’a capiss gnente
Ma chi a l’elo sto sì, sto Bisi Bak?
Na parlo com s’a fuissa tanta gent:
un sassin, në stramb òmo, anche ’n pitor
o ’n filòsof: dificil tenlo a ment.
 
Ël prim, ël cojon confondù
An efet l’é nen facil definilo:
mes filòsof e pitor, mes sapient,
mes pòver mes rich, generos dla ment,
a l’ha tante metà che për ciapelo
a bzògna riesse a pijene almanch tre o quat:
tute balòsse, a scapo dsà e dlà,
chi a veul ciapeje dev diventé mat.
Quatr o sinch metà tute bin piantà,
tanti Bisi e Bak drinta tanti sach
che quand ch’it je deurbi... na vòlta mach
ch’a-i fuisso coj istessi Bisi e Bak!
Lòn ch’it l’as butà, it lo treuvi pa,
përché ’t a-i treuvi tute novità!
 
Lë scond, ël bravòm ch’a scapa
Ma cò a-i suced? Cò a l’é col elefant
ch’a ven avanti da la stra real?
Contacc! I scapo, a l’é tròp gròss për mi!
Col sò nason a më mnassa tròp mal!
 
Ël tèrs, ël dubios content
Mi i l’avia dilo! A l’é tornà dë ’d sà!
Àutr che s-ciopé, a l’é ancora pì gròss!
Bisi Bak con la min-a da balòss,
mentre ch’a ven su da la stra ’d San Giaco
a slonga ’l nas për sente ’l vent ch’a tira,
peui për ël cel lo gira e a fà n’arsàut
për fé vëdde ch’l’é viv ’ncora na vira.
 
Ël quart, ël nemis anrabià come na vaca
Bòja balord! Bòja cornù d’un mond!
A campelo ’nt ël mar, posselo a fond
e peui tireje ’l còl, fà nen assè!
Da Fiorio am toca vëddlo pijé ’l cafè!
Chërdia ’d pì nen vëddlo finalment,
e ’nvece guardlo sì, che tut a sent!
 
Ël quint, ch’a sërca ’d capì
Ma, scuseme, voi àutri i më smiji cioch,
rason-i tal e qual rason-a un boch.
Col elefant regal ch’a ven avanti,
më smija ’d capì ch’as ciama Bisi Bak.
Ciau, Bisi Bak, ’ndoa ’t vadi e da ’ndoa ’t rivi?
Fërmte ’n moment, dime për lòn ch’it vivi.
 
Bisi Bak
I ven da stra lontan-a,
vado ’nt ël mond dle stèile.
L’amor am guida për la via dla tera,
i son vnù sì dòp ëd na dura guera.
Esse d’òmni dabon a l’é nen facil,
tant seufre, tant conòsse ij sò pecà,
sempre ’rcordé, sërché ’d nen sbalié pa.
E l’amor quand ch’at feriss,
a ved pa j’euj ’d chi a colpiss,
e a ’ncamin-a na stòria
pì longa dla memòria,
na stòria nen pì cita
ëd tuta la vita.
E Bisi Bak ël Gròss
a l’é cascà ’nt un fòss.
A l’era ’n fòss largh e longh come ’l mond,
quasi në viagi sensa rivé al pòrt:
Bisi Bak l’é quasi mòrt.
Ma peui l’à tocà ’l fond:
a l’é dësvijasse
e a l’é ’rtornà a nasse.
Adess it saluto,
e salutme tuti quanti,
che Bisi Bak as na va sempre avanti.
 

21.XI.1993